7/2: Ημέρα κατά του Φόβου

Φόβος: Ουσιαστικό.
Αλλά και ουσιαστικός.

Διαχρονικός και πανανθρώπινος.
Ικανός, να κάμψει κάθε αντίσταση,
να παγώσει και την πιο αποφασιστική δύναμη, να αναστείλει την εξέλιξη.

Ο φόβος είναι φυσικό, κοινό συναίσθημα. Όλοι φοβούνται.
Και οι μεν και οι δε. Και οι πάνω και οι κάτω.
Το στοίχημα είναι πάντα το ποιος θα ελέγξει το φόβο
και θα τον διαχειριστεί προς όφελός του,
και πώς θα καταφέρει να μετατρέψει
ένα εργαλείο χειρισμού συνειδήσεων σε μηχανισμό προστασίας.

Η εποχή της πλαστής ευδαιμονίας μαζί με τις ψευδαισθήσεις της τελείωσε.
Ήρθε η ώρα της πληρωμής.
Τώρα καλείται να πληρώσει όποιος φοβηθεί πρώτος.
Και αυτός είναι πάντα όποιος έχει να χάσει τα περισσότερα.

Σήμερα γράφουμε για τον φόβο προσπαθώντας να τον ξορκίσουμε.
Τον βάζουμε απέναντί μας.
Τον αναγνωρίζουμε, για να μπορέσουμε να τον απομυθοποιήσουμε
και να τον αντιμετωπίσουμε.
Όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις:
τίποτα δεν είναι από μόνο του καλό ή κακό, πολύ ή λίγο,
σημασία έχει με πόση σοφία ή λογική διαχειριζόμαστε καθετί.

Ο φόβος δεν ανήκει σε κανέναν, γι' αυτό εύκολα αλλάζει κατεύθυνση.



Image by: Lish-55 on www.deviantart.com

---------------------------------------------------------------------
Λίστα (με αλφαβητική σειρά) των blogs που συμμετέχουν:

{Α}
Αβίαστα: Και μετά τον φόβο, τι; (theodota nantsou)
Agrampelli: Ο κ.Φόβος
Ακροβάτης: ο πεχλιβάνης αέρας που παρασέρνει το φόβο,δηλαδή την αγάπη
Aliceland: Φόβε φόβε είσαι εδώ; (ALICE)
Anna-Silia: Φόβος… Γνώση ή Άγνοια;
Ante Quem: Δωμάτιο 101 (coerdia)
Απόλλων Εκάεργος: Φόβος και Θυμός (ΑΠΟΛΛΩΝ)
Απόπειρα Εκφρασης: Δεν φοβάμαι να φοβάμαι (island)
Arkoudos.com #GrFear (arkoudos)
Aura Voluptas: The Fear

{Β}
Βελούδινη σκιά: Οι φοβιτσιάρες βίδες κι άλλα νευρικά εξαρτήματα (Coco)
Blow your head off: φοβοφοβία (kopoloso)
BLUES HAND: http://grfear.blogspot.com
Bourek: Τα φοβερά μη (Sulpice)

{C}
Celin: ΦΟΒΟΣ ( ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ.)

{D}
Désillusion: φόβος. θέλω το χέρι σου

{Ε}
Έγκλημα και τιμωρία: Φόβος (Νίνα Κουλετάκη)
El Sombrero: …σιγά μην φοβηθώ... (duendes)
Ελεύθερος Δικτυογράφος: Φοβάμαι ότι... (Elikas)
Εlf: Ο Φόβος των Φίλων μου Ι
Εξεγερμένο το 2009: Φ _ β_ ς (HappyHour)
Eskarina: Αρνούμαι να φοβάμαι
Έφηβος: Σιγά μη φοβηθώ!!!

{G}
Gatouleas: David Bowie feat. Nine Inch Nails – I'm Afraid Of Americans (Ημέρα Ενάντια στόν Φόβο)
GiagiaDuck's Posterous: #Φόβος (GiagiaDuck)
Grep Alt: # (Stazybo Horn)

{H}
Η Θεία Απ' Το Σικάγο: Ήρθαν τα άγρια να φοβίσουν τα ήμερα! (στο τέλος θα φοβόμαστε και τη σκιά μας)
Η Ωραία Σέλιτσα: Έμφοβο παραλήρημα (Σελιτσάνος)
Herr K. φοβάμαι (ότι κατέληξα διδακτικός)

{I}
Indiblog: Φόβος (indictos)
Innerscapes: Φόβος: ο πιο ύπουλος νικημένος εχθρός μου (Spy)
It's the end of the world as we knew it: η εξουσία του φόβου (mamma)

{K}
Καλώδια: καιρός είναι τους γυρίσουμε όλους τους φόβους μας πίσω (καλώδιο)
Καμηλοκαβαλαρίες: Φόβος, ο δορυφόρος του ανθρώπου (Darthiir the Abban)
Κανάλι: Μη σε φοβίζουν. Τρόμαξέ τους!!! (Kanali)
Κατά της επιλόχειας κατάθλιψης: Ξορκίζω τον φόβο... !! ... (Καλλη)
Κατερίνα: Φοβάσαι; Και εγώ!
Κόκκινο μπαλόνι: Ο φόβος φυλάει τα έρμα
Κούκος (μονος): Ο φόβος του μπλόγκερ πριν από την ανάρτηση
Κουπέπκια ατάκτως τυλιγμένα: Περιμένοντας τον φόβο (k2)
Kovovoltes: ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΣΤΟ ΦΟΒΟ... (kovo voltes...)
Кроткая: τι φοβάσαι;
Κυνοκέφαλοι: να καταγγέλουμε το φόβο είναι ίσως "εύκολο" (γρηγόρης στ.)
Κυρ-ι-λούμπεν: Ο φόβος ως καταναλωτικό προϊόν και ως μέσο συντηρικοποίησης της κοινωνίας (chmarni)

{L}
Λάσπη στ' αστέρια: Τhe Τρόμος Show (των 8) (μούργος)
Latecomer: Φοβάμαι φοβισμένο να σε δω
L' Enfant de la Haute Mer: Φόβος, Φόβοι... Όχι !
Lixnos: Πρέπει να φοβάσαι, παιδί μου. Έτσι θα γίνεις νομοταγής πολίτης. (olvios)
loutrakinow: Φόβος: Ο Δούρειος ίππος της εξουσίας

{M}
Μαμά...ετών 39..! Φόβος; (νατασσάκι)
Mamma El: Ξορκίζω τον φόβο............
Μανώλης Μεσσήνης: Φόβος
Margo: κατά του φόβου
Masterpcm: "Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες"
Μαύρος Γάτος - Το Ταξίδι Της Επιστροφής: Ο Φ>ό<ΒΟΣ (Μαύρος Γάτος)
Memoryland: Η πολιτική του φόβου ή ο φόβος της πολιτικής (Γεράσιμος)
MEN 24 - Κ.Κ.Μοίρης: κάτι σαν Φόβος (kkmoiris)
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα Blog: Η περί φόβου αυταπάτη (Nicholas)
Μοσχαρία: Να φοβάσαι! (Conko)
Mousikopodilato: δυο λόγια για το φόβο ενός πεσιμιστή... (Nikolas)
Μπαμπάκης: Μια ανάκριση στον Φόβο (mpampakis)
Μπλογκ της Αντίδρασης και του Αχαλίνωτου Σεξ: Μπας και φοβάσαι; (Αntidrasex)

{N}
News on the rocks: ΕΠΙΚΑΙΡΟΦΟΒΙΑ η αρρώστια της εποχής μας.... (Dimitris)
No Budget blog: Τώρα πια δεν φοβάμαι.. (asinnerman)
No particular reason: Περί φόβου (konstantinos)

{Ξ}
Ξανά Ξανθιά: Φόβος: αρχαία ελληνική λέξη, ουσιαστικό, γένους αρσενικού... (vatraxokoritso)

{O}
O Antista/Chef προτείνει... Μην εκτίθεσαι στο φόβο (Antista/Chef)
O βιβλιοθηκάριος: Τα επιμύθια του φόβου (Γιώργος Κατσαμάκης)
Ο δύτης των νιπτήρων: Μικρό μονόπρακτο για το φόβο. (Δύτης των νιπτήρων)
Όλα στα κάρβουνα: Το σκιάχτρο (Δημήτρης Ρουσουνέλος)
Old Boy: Ποιον φόβο αγάπησα πάλι
Ονειροπαγιδευμένος: Φόβος vs Λογική (Μάνος)
Ό,τι φας κι ό,τι πιεις: Ο φόβος της σιωπής (KitsosMitsos)
Ουδέν αμιγές: Ο φόβος μου, του φόβου σου, τον φόβο του (Riski)

{Π/P}
Πεντανοστιμη: Συλλαβίζοντας το Φ Ο Β Ο (pentanostimi)
Περιβάλλον: Ο παρεξηγημένος Φόβος (Παντελής)
Πο Πο Culture! Ο φόβος μας φέρνει πιο κοντά
Ποίηση στη σκάλα: ο προβολέας της (manos)
Πρόσωπα – Ρίτσα Μασούρα: Η τέχνη και η τεχνική του φόβου (ριτς)
Psi-action: Ημέρα ενάντια στο φόβο

{Ρ/R}
Radioblogspot: βαγγέλης μίχος - εδώ: download
Ροΐδη Εμμονές: Θρησκεία, η ιδεολογία του Κενού κι ο Φόβος (Ροΐδης)
Roadartist......in Athens: Ο ιός του φόβου (roadartist)
Rodia: Ο φόβος φυλάει τα έρημα ή τα... ελέγχει;
Rodia Mixer: Η Μουλίν φοβάται τα ραμόνια (Rodia)
Rorschach's Journal: Ο κύκλος των Χαμένων Φοβικών (G. Rouvas)
Rubies and Clouds: Ο φόβος να πεθάνει πρώτος (nefosis)

{Σ/S}
Σελιδοδείκτης: Nothing to Fear... (Δημήτρης Τερζής)
Silentcrossing's Blog: Ο φόβος στα χρόνια της Σ.Σ.Σ.* (silentcrossing)
Σκληρο-Πυρηνικός Κόσμος: Φόβος: το Κλουβί (Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός)
Sobreviviendo of the past-del pasado: φόβος (Juanita La Quejica)
Sofistis: Ο φόβος του ανώνυμου Μπλόγκερ
Sophia's Blog: Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι (Sophia)
Σούπα από κόκκαλο: Ατρόμητος ή καπετάν Τρομάρας; (ζαϊρα)
Spilt Milk: Φόβος και Τρόμος (Evan5)
Στάχτη και Burberry: Η πλατεία Ταχίρ ως αντίδοτο στο φόβο (El Romandante)
Strange Journal: ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΕ ΦΟΒΙΖΕΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ (Stranger)
Swimming Around: Φοβάμαι... (An-Lu)
Σύνδεση με Κάιρο: ονειροφοβία (aqua)
ΣΥ.ΡΙΖ.Α Εργαζομένων ΕΥΔΑΠ: Στήριγμα του σοκ και δέους (ftanei_pia)

{Τ}
Τα δικά μου γράμματα: Conquering fear (Glavkos)
The art of Pessimism: Ο φόβος...της Εξουσίας (Zed)
Το βυτιο: χάι λάιφ
Το μπλογκ της Αγκνιρας: Τι χρώμα έχει ο φόβος;
Το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο: the woman who talked to fear (γιούλη κουγιά)
Του κανενός το ρόδο: Του Αγίου Φόβου (NIEMANDSROSE)
Τουρνέ στα νησιά: ο φόβος φυλάει τα έρ(η)μα.
Τραβα Καζανακι: 13 και τυχερό (tougo)
Τραπέζι: Δέκα μονάδες φόβου (Χρηστος Α. Μιχαηλ)
Truestories: Fear factor (sirina)
Τσαλαπετεινός: blog day Φ\Ο/Β\Ο/Σ

{Χ}
χ-Κομματια: Φοβάσαι; (Moloch)
Χασοδίκης (ο): Ασύμμετρη απειλή, ασύμμετρος φόβος (xasodikis)

{Υ}
Year of the Dragon: Φόβος (KnowDame)
Your painted smile: Η ασφυξία του φόβου (Προκόπης Δούκας)
Υπάρχει Λόγος: Ο Φόβος φυλάει τσίλιες........για του φόβου το αληθές (Μάγια Φουριώτη)

{Ζ}
Zoo: Να φοβάσαι ρε! Τι σου ζητάνε; (Λουίζα Κορνάρου)
--------------------------------------------------------

Όλα τα παραπάνω ποστ από τα ιστολόγια που συμμετείχαν,
έχουν επαναδημοσιευθεί κι εδώ, με αντίστροφη αλφαβητική σειρά.

Nα φοβάσαι ρε! Τι σου ζητάνε;

Από το ιστολόγιο:
Zoo (Λουίζα Κορνάρου)

Ασύμμετρη απειλή, ασύμμετρος φόβος

Από το ιστολόγιο:
Χασοδίκης (ο): (xasodikis)

Σύμφωνα με δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο του 1995 για λογαριασμό του CNN και του Time, το 55 % του αμερικανικού λαού πίστευε ότι "η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει γίνει τόσο ισχυρή, ώστε αποτελεί απειλή για τα δικαιώματα του μέσου πολίτη". Τρεις ημέρες μετά την 11η Σεπτεμβρίου, το 74 % δήλωσε ότι "Θα ήταν απαραίτητο, οι Αμερικανοί να παραιτηθούν από κάποιες ατομικές ελευθερίες τους".

(Γκορ Βιντάλ, "Διαρκής πόλεμος για διαρκή ειρήνη", εκδ. Scripta, Αθήνα 2003)

Φόβος. Ξαφνικά, εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλον τον κόσμο παρακολουθούν σε ζωντανή μετάδοση την πτήση 175 της United Airlines να συντρίβεται στον δεύτερο από τους δίδυμους πύργους του Παγκοσμίου Κέντρου Εμπορίου. Υποθέτω ότι δεν ήμουν ο μόνος που σκέφτηκε ότι βλέπει μπροστά στα μάτια του το Γεγονός που, σε μερικές δεκαετίες, θα μνημονεύεται στα βιβλία της Ιστορίας ως η αφορμή έναρξης του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο οποίος, ευτυχώς βέβαια, δεν ξεκίνησε. Ξεκίνησε όμως άλλος πόλεμος, ο Πόλεμος εναντίον της Τρομοκρατίας. Μπήκαν στη ζωή μας έννοιες όπως "θεολογία της ασφάλειας" και "ασύμμετρη απειλή". Ο καλοντυμένος μελαμψός κύριος που κάθεται στη διπλανή θέση του αεροπλάνου δεν είναι πια απλώς άλλος ένας επιβάτης, έγινε ξαφνικά υποψήφιος μαχητής της Τζιχάντ, που ονειρεύεται τα πιλάφια και τα ουρί του μωαμεθανικού παραδείσου και, προκειμένου να τα απολαύσει μια ώρα αρχύτερα, δεν θα τό 'χε και σε τίποτα να πάρει μερικές δεκάδες αθώους ταξιδιώτες στο λαιμό του. Και τι είναι αυτό το ύποπτο σωληνάριο που κουβαλάει στο τσαντάκι του; Μοιάζει με αθώα οδοντόκρεμα, αλλά ποιος ξέρει αν δεν είναι κάποιο σατανικό, μη ανιχνεύσιμο εκρηκτικό;

Φοβάσαι;

Από το ιστολόγιο:
χ-Κομματια (Moloch)


Φοβήθηκα το Γενάρη του 2010 ότι έχω καρκίνο. Τελικά είχα.
Φοβήθηκα λίγο αργότερα όταν είδα ότι 40% των ασθενών με σάρκωμα Ewing δεν τη βγάζουν καθαρή. Για την ώρα είμαι καλά.
Δε φοβάμαι πλέον εύκολα τη δυσκολία του να βρω δουλειά, το αν θα καθυστερήσω τη διπλωματική, μην παρεξηγηθεί ένας "φίλος", αν θα μου γρατζουνίσουν το αυτοκίνητο.

Φοβάμαι μόνο μην επιστρέψει το θηρίο στη μέση κάποιου ονείρου μου, σαν το σπίτι που φτιάχνω τώρα και με ξυπνήσει άγρια σαν τηλεφώνημα μέσα στη νύχτα, από εκείνα που κάνουν την καρδιά να τρέχει και να σου παίρνει ώρα να επιστρέψεις, ένα χρόνο ίσως, ίσως πάλι και ποτέ.

Ο Φόβος φυλάει τσίλιες... ...για του φόβου το αληθές

Από το ιστολόγιο:
Υπάρχει λόγος σοβαρός (Μάγια Φουργιώτη)


Ημέρα αφιερωμένη σε μια εκτεταμένη συζήτηση για το φόβο.
Από πολλά ιστολόγια (ο κατάλογος παραπλεύρως) και το δικό μου.
Ας μιλήσουμε για το φόβο.
Και πάνω απ'όλα για το ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
Τα σχόλια είναι ελεύθερα λόγω της ημέρας.


Ο φόβος του άγνωστου της παιδικής ηλικίας



Ο Φόβος της μοναξιάς που μας πάει στην αγάπη...........

Η ασφυξία του φόβου

Από το ιστολόγιο:
Your painted smile (προκόπης Δούκας)

Ο φόβος είναι εσωτερικός, είναι δομικός. Χτυπάει μέσα στα σωθικά, εκεί που οι αγγλοσάξωνες λένε “guts”. O φόβος είναι η έλλειψη της αυτοπεποίθησης, της αίσθησης οτι “θα τα καταφέρεις”.


Θα τον καταφέρω τον κερατά. Η αλήθεια θα λάμψει. Η αξία θα επιβληθεί. Δεν μπορεί, η κοινή λογική θα επικρατήσει. Κάποιος από πάνω θα βρεθεί να στείλει στο “πυρ το εξώτερον” τις εμμονές των κομπλεξικών. Η κοινή λογική θα θριαμβεύσει.

Κι αν αυτό που σου λέει η “λογική” σου, δεν είναι παρά ένα υποκειμενικό “wishful thinking”; Γιατί πάντα είναι πιο δύσκολο να κρίνεις και να εκτιμήσεις σωστά, για τον εαυτό σου; Εκεί χτυπάει ο φόβος. Και η ανασφάλεια γίνεται το μικρό, πράσινο ανθρωπάκι που σε καταδιώκει.

Ποιός φοβάται πιο πολύ, αυτός ή εγώ; Θα φύγει νύχτα, δεν θα φύγει; Ή μήπως είναι ακόμα πολύ νωρίς; Κι αν εν τω μεταξύ, εμένα με χαντακώσει; Κι αν μου καταστρέψει τη ζωή, την καριέρα, την ψυχική μου ηρεμία; Κι αν από πίσω του βρίσκονται άλλοι, κρυφοί θρασύδειλοι εχθροί, που απαξιούν να βγουν στο φως της ημέρας;

Φόβος

Από το ιστολόγιο:
Year of the Dragon (KnowDame)

“όποιος φοβάται την αυγή, τη νύχτα ξαγρυπνάει” - Ενδελέχεια 

[...] Αν ο νους μας, αντί να προσπαθεί να ελέγξει μια σκέψη μας με άλλες σκέψεις -που σχεδόν πάντα αφορούν το παρελθόν και το μέλλον, δηλαδή χρονικές περίοδοι που δεν υφίστανται στην ουσία της ζωής μας!- μετακινηθεί σ’ αυτόν τον «παρατηρητή», τότε θα δούμε ότι η ατμόσφαιρα του φόβου εξαφανίζεται, και τη στιγμή που ο φόβος παύει να είναι παρών, σταματάει και η ανάγκη μας για έλεγχο!

Κάποιοι πιστεύουν ότι το αντίθετο συναίσθημα της Αγάπης είναι το μίσος. Αυτό δεν είναι αλήθεια: Ο αντίποδας της Αγάπης είναι ο φόβος! Φανταστείτε τον εαυτό σας σαν ένα άδειο μπουκάλι.

Blog day Φ\Ο/Β\Ο/Σ

Από το ιστολόγιο:
Τσαλαπετεινός (Τσαλαπετεινός)

“Η έννοια Φόβος, στην καθημερινή της χρήση έχει μια σαφώς αρνητική συμπαραδήλωση. Ωστόσο αυτό το συναίσθημα δεν είναι αρνητικό καθώς πρόκειται για ένα απο τα αμυντικά συστήματα του οργανισμού που ο άνθρωπος το μοιράζεται με τα άλλα θηλαστικά. Η ύπαρξη αυτού του μηχανισμού άμυνας δημιουργεί τις προϋποθέσεις της θετικής χρήσης του φόβου. Είναι αυτό που λέει η παροιμία ο φόβος φυλάει τα έρμα”.

“Ατρόμητος είναι αυτός που ξέρει να φοβάται, που ξέρει να διαχειρίζεται τον φόβο. Αυτός που έχει εκπαιδευτεί κατάλληλα- απο την οικογένεια, το σχολείο, την πολιτεία -ώστε αντιμετωπιζει τους κινδύνους που δημιουργούν το συναισθημα του φόβου. ” 

Fear factor

Από το ιστολόγιο:
Truestories (sirina)

Από μικρό κοριτσάκι είχα άγνοια κινδύνου. Ποτέ δε με θυμάμαι να φοβάμαι το σκοτάδι ή τι βρίσκεται κάτω από το κρεβάτι. Μετά που μεγάλωσα, ποτέ δεν φοβήθηκα να περπατήσω μονή σε σκοτεινούς δρόμους και όταν έγινα οδηγός ποτέ δεν με πανικόβαλαν οι δυσκολίες της οδήγησης. Όλα αυτά βεβαία, είχαν σαν αποτέλεσμα, πολλές φορές να τρομάζω εγώ τους άλλους ή να τους κάνω να ανησυχούν, αλλά το θέμα είναι ότι ο φόβος είναι κάτι που νόμιζα ότι μπορώ να ελέγξω.

Ωστόσο, μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα ότι ο φόβος δεν είναι μονό για αυτά τα προφανή και τα εύκολα. Φόβος υπάρχει μέσα μας καθημερινά και είναι αυτή η δύναμη που μας περιορίζει στις αποφάσεις μας και μας δεσμεύει στα όνειρα.

Ο φόβος της απόρριψης από κάποιον, μας κάνει να μη μιλάμε για πολύ καιρό, χάνοντας πολύτιμο χρόνο μαζί του. Άλλωστε ακόμα και αν την φάμε την χυλόπιτα, καλύτερη δεν είναι  η γνώση?

Ο φόβος μήπως δεν βρουν κάτι άλλο καλύτερο έχει δεσμεύει κόσμο και κοσμάκη σε σπουδές που δε θέλουν, δουλεία που δεν αγαπούν ή σχέση που δεν τους ολοκληρώνει. Ο φόβος του αγνώστου και της αρχής από το μηδέν, αποτελεί βάρβαρο φρένο στην διψά μας για παρακάτω, και άραγε πόσες φόρες όλοι μας δεν είπαμε «καλά είμαι μωρέ που να τρέχω» και μετά απλά αφήσαμε τον χρόνο να κυλίσει?

Δέκα μονάδες φόβου

Από το ιστολόγιο:
Τραπέζι (Χρήστος Α. Μιχαήλ)

"Κι ο πιο μεγάλος φόβος μου 

φοβάται μην και δεν τον φοβηθώ..."

Γιάννης Αγγελάκας  

Είναι μόδα οι απολογισμοί, ειδικά τα τελευταία χρόνια που συνηθίζουμε να τους μοιραζόμαστε ακόμα και αν δεν γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο. Λεπτά, ημίωρα ή ώρες στις οποίες επιδίδεσαι σχεδόν υπνωτισμένος σε μια ανασκαφή στο χρόνο∙ με φτυάρια, με κασμάδες, αλλά πολύ συνηθέστερα με τα ίδια σου τα νύχια. Τις περισσότερες φορές δεν ξέρεις τι ψάχνεις, ξεσκαρτάρεις τα χώματα σε μια προσπάθεια αναγνώρισης. Ποια από αυτά τα κομμάτια γης σου ήταν τα πιο γόνιμα, ποια τα πιο σάπια, πια τα άνυδρα και ποια τα ανεκμετάλλευτα;

Ο χρόνος που πέρασε ήταν ένας χρόνος δύσκολος. Μη διανοηθείς ωστόσο να ξεγελαστείς∙ ο επόμενος θα είναι ακόμα δυσκολότερος. Αν η λεγόμενη κρίση περνώντας με φόρα μας άφησε δύο γρατζουνισμένους αγκώνες, μέσα στο χρόνο που έρχεται πιθανόν να μας πάρει και το κεφάλι. Αν οι άνεργοι στον ορίζοντά σου ανέρχονταν στους δέκα, ετοιμάσου να δεις την ανεργία σπαρμένη σε κάθε γωνιά της έκτασής που σε περιέχει. Και προπάντων, μην είσαι καθόλου σίγουρος ότι εσύ θα βρίσκεσαι κάπου ψηλά και θα αγναντεύεις. Το παιχνίδι παίζεται ακόμα, που λέει και το τραγούδι, αλλά παίζεται με ζαβολιές στις οποίες- μάντεψε- δεν μπορείς να συμμετέχεις. Θυμάσαι όταν ήσουν πιτσιρικάς στο σχολείο και σου έβαζε γκολ ο μεγαλύτερος μάγκας της γειτονιάς, έχοντας πρώτα κλαδέψει τη μισή ομάδα χωρίς να υπάρξει φάουλ; Φαντάζομαι δεν διανοήθηκες να μιλήσεις τότε. Τώρα γιατί να το κάνεις; Συνεννοηθήκαμε λοιπόν. 

Ο φόβ(ο)ς φ(υ)λά(ει) τα έρ(η)μα.

Από το ιστολόγιο:
Τουρνέ στα νησιά (Τουρνέ στα νησιά)

ένα ποστ για τον φόβο.

στο χωρίο μου λένε "ο φόβ(ο)ς φ(υ)λά(ει) τα έρ(η)μα" (τα εντός παρένθεσης δεν προφέρονται)

ο φόβος ποιανού ?
ο φόβος γιατί ?
ο φόβος για ποιόν?
δεν ξέρω και δεν θέλω να σας πω ψέματα.

Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι ο φόβος φυλάει την εξουσία
και όσο θα φοβόμαστε τόσο η εξουσία θα είναι καλά προστατευμένη και φυλαγμένη.

τον φόβο τον γεννάει η άγνοια ( και εγώ δυστυχώς έχω πολλά να μάθω ακόμα)




Υ.γ γιατί ο φόβος να είναι γένους αρσενικού?

περισσότερα για τον φόβο εδώ

Του Αγίου Φόβου

Από το ιστολόγιο:
Του κανενός το ρόδο (Niemandsrose)

Μονάκριβή μου εσύ στον κόσμο, όπως έγραφε κι ο Χικμέτ μέσα απ' τις φυλακές, σήμερα είναι του Αγίου Φόβου, του ερημοφυλάκτη. Του Αγίου για όσους τον προσκυνούν. Του απατεώνα για όσους τον αντιμάχονται. Έτσι οι φοβομάχοι κήρυξαν την 7η του Φλεβάρη πόλεμο στους φοβοκλάστες. Σωστά μάντεψες, ψυχή μου. Πάλι δε τα κατάφερα να ανήκω σε κάποια από τις δυο ομάδες. Μάλλον πάσχω από belongingphobia. Αν και η συμπάθειά μου προς τους φοβομάχους είναι μάλλον φανερή. Κουβεντιάζοντάς το όμως μαζί σου, κάπου θα καταλήξω. Έτσι δεν κάνουμε πάντοτε;

Ο Άγιος Φόβος είναι ο προστάτης των αδυνάτων. Έτσι διαδίδουν οι δυνατοί και οι πιστοί τους υπηκόοι. Φυλάει τα έρημα. Όσους ζουν μετά φόβου Θεού. Οι πιστοί του Αγίου Φόβου συνήθως έχουν λιγοστά και τρέμουν μη τα χάσουν. Αν έχεις πολλά, φοβάσαι λιγότερο την απώλεια. Κι αν έχεις καταστραφεί και δεν έχεις πια τίποτε να χάσεις, τότε πια είσαι επικίδυνος, όπως έλεγε στο Μοιραίο Πάθος η Ζυλιέτ Μπινός, κατεβαίνοντας τις σκάλες με το πτώμα του εραστή της να κείται νεκρό στο πάτωμα. Τότε πια όμως τότε πια έχεις απελευθερωθεί από τον φόβο. Οι πιστοί του Αγίου Φόβου. Τους βλέπεις πώς διπλοκλειδώνουν τις πόρτες, πώς μισούν ό,τι κι όποιον δε γνωρίζουν, πόσο βαθιά σκύβουν στον ισχυρό, πόσο γαντζωμένοι είναι στους θεούς, πόσο σφιγμένα είναι τα χείλη τους, πόσο εγκρατείς είναι στο δόσιμό τους, πόσο επιφυλακτικό είναι το βλέμμα τους, πώς σε ζυγίζουν, πώς σε μετρούν, πώς σε υποπτεύονται, πόσους σταυρούς φορούν, πόσες βαμβακερές φανέλλες, πόσα φυλαχτά, πόσος κρύος ιδρώτας στις ράχες τους, πώς περπατούν προσεκτικά, πώς έχουν το νου τους, πώς δεν έχουν την καρδιά τους, πόσο δεν καταστρέφονται, πόσο ανέραστοι μπορούν να γίνουν, πόσο δηλητηριάζουν τα παιδιά τους, πόσο φυλάγονται από το άγνωστο. Δε θα τους έβρισκες ποτέ στο Whisky a Go Go του Los Angeles να ουρλιάζουν με τον Τζίμ Μόρρισον "The future is uncertain and the end is always near", ξορκίζοντας τον κοινό, τον πανανθρώπινο φόβο. Τον μόνο σεβαστό. Του θανάτου.

Η γυναίκα που μιλούσε με το φόβο

Από το ιστολόγιο:
Το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο (aeglie)


«Ένας πλάνης, αυτό είναι, ένας ζητιάνος,» έλεγε ήσυχα η γυναίκα που μιλούσε με το φόβο.

Την είχα συναντήσει το πρωί στην πόρτα του σχολείου. “Το νου σας μακριά από φόβο,” είπε στα παιδιά της και χαμογέλασε στην έκπληκτη όψη μου. Συστήθηκε και με προσκάλεσε σπίτι της το απόγευμα.

«Έρχεται στο κατώφλι του νου και ζητιανεύει τον οβολό του: την υποταγή μας.
«Έρχεται κρυμμένος μέσα σε παραινετικές συνταγές. “Πρόσεχε!” είναι η λέξη που αποτελεί το θεμελιώδες, παραπλανητικό συστατικό του.
«Έρχεται, μικρούλης κι ασθενικός, μια τόση δα σκιά – και θρέφεται με την αγωνία, την έγνοια, τον κόπο, τον πόνο, το μόχθο. Μέρα τη μέρα αυξάνει και διογκώνεται, επεκτείνεται κι εξαπλώνεται, καταλαμβάνει.»

Γέμισε τα ποτήρια δροσερή λεμονάδα.

«Τον φιλοξένησα πολύ καιρό. Είχε εγκατασταθεί για τα καλά στους χώρους μου. Ο αγαπημένος μου τόπος μαραινόταν μες στη σκοτεινιά του.

Ο Φ>ό<ΒΟΣ

Από το ιστολόγιο:
Το Ταξίδι Της Επιστροφής (Μαύρος Γάτος)

Η - καθυστερημένη - συμμετοχή μου

στην υλοποίηση της εξαιρετικής ιδέας του Τσαλαπετεινού
για την Ημέρα κατά του Φόβου

Τι χρώμα έχει ο φόβος;

Από το ιστολόγιο:
Το μπλογκ της Αγκνιρας (αγκνιρα)

Η Ελβετία είναι μια χώρα με φοβισμένους ανθρώπους. Ακούγεται εξωφρενικό και παράλογο, αλλά έτσι είναι.
Παραδείγματα υπάρχουν πολλά: Η Ελβετία είναι ο παράδεισος των ασφαλιστικών εταιρειών κάθε είδους. Όταν κανείς φοβάται ότι θα χάσει το σπίτι του, τα λεφτά του, τις διακοπές του, το αυτοκίνητό του, την υγεία του τα ασφαλίζει για να αισθανθεί καλύτερα. Ακόμα και ασφάλεια αυτοκινήτων για τις βλάβες που κάνουν οι νυφίτσες υπάρχει.
Αλλο παράδειγμα: Οι Ελβετοί είναι οι καλύτεροι πελάτες των τουριστικών γραφείων. Όταν ετοιμάζονται για διακοπές προετοιμάζουν το ταξίδι τους με το νι και με το σίγμα και κλείνουν τα πάντα από πριν, ώστε να αποκλείσουν το ενδεχόμενο να τους συμβεί κάτι απρόοπτο, να μην κινδυνέψουν καποια στιγμή να μείνουν ξεκρέμαστοι χωρίς πρόγραμμα.

Χάι λάιφ

Από το ιστολόγιο:
Το βυτίο (το βυτίο)

ποστ για την ημέρα ενάντια στο φόβο.
δες εδώ

Ο φόβος...της Εξουσίας

Από το ιστολόγιο:
The art of Pessimism (Zed)

Είναι γνωστό, σύμφωνα με αυτά που ξέρουμε, ότι ο φόβος συνιστά ένα μηχανισμό άμυνας και αυτοπροστασίας από πιθανούς κινδύνους. Σ' αυτό τον κόσμο, κυρίαρχο ρόλο δεν έπαιζαν ποτέ οι εξουσίες, αυτοί που διευθύνουν· αλλά το πλήθος της ανώνυμης συλλογικότητας, όπως το βλέπουμε σήμερα στην τρομακτικής σημασίας εξέλιξη της επανάστασης που κορυφώνεται στην Αίγυπτο. Οι εξουσίες το μόνο που είναι σε θέση να κάνουν είναι να τρομοκρατούν το κοινωνικό σύνολο· να δημιουργούν φόβο. Φυσικά, στο βαθμό που εμείς όλοι αδιαφορούμε, δημιουργείται το πεδίο εκείνο που επιτρέπει την πρωτοβουλία των κινήσεων για την εξουσία. Η ανώνυμη συλλογικότητα όμως αναδύεται, συγκροτείται, διευρύνεται και αλλάζει την κοινωνία, τον εαυτό της: αλλάζει τις σημασίες της και τα νοήματα της, υπόρρητα βέβαια, όμως πραγματικά. Οπότε, τι είναι αυτό που μας στερεί τη δυνατότητα να το πράξουμε και ρητά, συνειδητά και κατ' επιλογή μας;

Σ' αυτή την πολυδιάστατη χρονικότητα που μας περιβάλλει, δεν υπάρχει μόνο η δημιουργία, αλλά και ο θάνατος. Αν μπορούμε να μιλήσουμε για τον έσχατο φόβο, αυτός είναι προϊόν της παράστασης που συγκροτείται στη φαντασία μας από τον θάνατο. Όμως, το ότι είμαστε πεπερασμένοι και θνητοί, πράγμα που γνωρίζουμε, είναι αυτό που μπορεί να μας ωθήσει να αποφασίσουμε: το νόημα πρέπει να το δώσουμε εδώ και τώρα - ρητά. Ας μην ξεχνάμε αυτό που έλεγε ο Μισελέ για τη Γαλλική Επανάσταση, ότι «την ημέρα εκείνη όλα ήταν δυνατά..., το μέλλον έγινε παρόν..., δεν υπήρχε πια χρόνος, μόνο μια αναλαμπή αιωνιότητας». Όμως μας αρκεί μια νύχτα έρωτα ή μας χρειάζεται ολόκληρη ζωή;

Conquering fear

Από το ιστολόγιο:
Τα δικά μου γράμματα (Γλαύκος)




7/2: Ημέρα κατά του Φόβου

Φόβος: Στήριγμα του Σοκ και Δέους

Από το ιστολόγιο:
ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Εργαζομένων ΕΥΔΑΠ (ftanei_pia)

7/2: Ημέρα κατά του Φόβου

(Αναδημοσίευση από Φόβος: Ο Δούρειος Ιππος της εξουσίας)

`


Φόβος: Ουσιαστικό.
Αλλά και ουσιαστικός.

Διαχρονικός και πανανθρώπινος.
Ικανός, να κάμψει κάθε αντίσταση,
να παγώσει και την πιο αποφασιστική δύναμη, να αναστείλει την εξέλιξη.

Ο φόβος είναι φυσικό, κοινό συναίσθημα. Όλοι φοβούνται.
Και οι μεν και οι δε. Και οι πάνω και οι κάτω.
Το στοίχημα είναι πάντα το ποιος θα ελέγξει το φόβο
και θα τον διαχειριστεί προς όφελός του,
και πώς θα καταφέρει να μετατρέψει
ένα εργαλείο χειρισμού συνειδήσεων σε μηχανισμό προστασίας.

Η εποχή της πλαστής ευδαιμονίας μαζί με τις ψευδαισθήσεις της τελείωσε.
Ήρθε η ώρα της πληρωμής.
Τώρα καλείται να πληρώσει όποιος φοβηθεί πρώτος.
Και αυτός είναι πάντα όποιος έχει να χάσει τα περισσότερα.
Σήμερα γράφουμε για τον φόβο προσπαθώντας να τον ξορκίσουμε.
Τον βάζουμε απέναντί μας.
Τον αναγνωρίζουμε, για να μπορέσουμε να τον απομυθοποιήσουμε
και να τον αντιμετωπίσουμε.
Όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις:
τίποτα δεν είναι από μόνο του καλό ή κακό, πολύ ή λίγο,
σημασία έχει με πόση σοφία ή λογική διαχειριζόμαστε καθετί.

Ο φόβος δεν ανήκει σε κανέναν, γι’ αυτό εύκολα αλλάζει κατεύθυνση.

Ονειροφοβία

Από το ιστολόγιο:
Σύνδεση με Κάιρο (aqua)

“Πώς φαντάζεσαι τη ζωή σου σε δέκα χρόνια;”

… Ακόμη τρέμω την απάντηση. Κι ακόμη χειρότερα, δεν υπάρχει απάντηση…

Πώς μπορώ να παραδεχτώ ότι φοβάμαι να ονειρευτώ ένα όμορφο μέλλον . Όχι τόσο μακρινό. Να, δέκα χρόνια… Και δεν είμαι μόνη. Είμαστε πολλοί. Πώς μας φανταζόμαστε σε δέκα χρόνια;

Από μέρα σε μέρα. Να, αυτό κάνουμε. Προγραμματίζουμε το πολύ για ένα χρόνο. Άντε δύο. Ούτε δουλειά, ούτε σχέση, ούτε σπίτι. Για κάποιους ούτε πατρίδα. Για θρησκεία δεν το συζητάμε.

Σε δέκα χρόνια… Άραγε θα κρατάμε κανένα χαρτοφύλακα; Θα έχουμε μια δουλίτσα λίγο πολύ σταθερή, απ’ την οποία θα γυρνάμε στο σπιτάκι μας (νοικιασμένο ή χρεωμένο στις τράπεζες) και θ’ ανοίγουμε την τηλεόραση που ποτέ πριν δεν είχαμε; Κι όταν θα περνάει η πορεία κάτω απ’ το σπίτι μας, θα κλείνουμε τα παράθυρα για να μην είμαστε σ’ αυτούς που τώρα κοιτάνε την πορεία; Εννοείται ότι καμιά από τις σχέσεις μας δεν θα έχει αντέξει μέχρι τότε. Τόσοι πέρασαν που πλέον μας είναι άγνωστοι, και με κανέναν δεν έχουμε ανάγκη να μιλήσουμε (τι λυπηρό αλήθεια! πόσες φορές άραγε ακόμη μπορούμε να πιστέψουμε πως τωρινός έρωτας ήρθε για να μείνει;). Και οι φίλοι; Κι αυτοί στην τηλεόρασή τους… Συγχρονιζόμαστε όλοι μαζί στο κλείσιμο των παραθύρων. Για να μην κοιτάει κανένας την πορεία…

Φοβάμαι...

Από το ιστολόγιο:
Swimming Around (An-Lu)

...οτι έχω ξεχάσει πώς να γράφω...

περισσοτερα για το φοβο εδω

Το μόνο που σε φοβίζει είναι ο φόβος

Από το ιστολόγιο:
Strange Journal (Stranger)

To πιο παλιό και απαραίτητο εργαλείο στα χέρια κάθε εξουσίας. Το Α και το Ω της χειραγώγησης. Όπως περιγράφει και στο βιβλίο της “Το δόγμα του σοκ” η Naomi Klein, πάντα υπάρχουν ενορχηστρωμένες επιθέσεις εναντίον της δημόσιας σφαίρας ύστερα από καταστρεπτικά συμβάντα (τεχνητά ή μη) τα οποία αντιμετωπίζονται ως “επιχειρηματικές ευκαιρίες”. Αυτός είναι ο καπιταλισμός της καταστροφής. Ο φόβος προωθείται μεθοδευμένα από τα ΜΜΕ. Οι ξένοι, η ανεργία, κάθε είδους σύμπλεγμα και ανασφάλεια μεταδίδονται για να μείνουν οι πολίτες σε καταστολή. Το φοβισμένο ον δέχεται ευκολότερα οποιοδήποτε μέτρο “ασφάλειας”. Ο Μακιαβέλι στον “Ηγεμόνα” υποστήριζε πως τα πλήγματα έπρεπε να επιφέρονται όλα μαζί.

Έτσι εν μέσω κρίσης (άλλη μια λέξη συνώνυμη του φόβου), γίνεται εμπόριο καταστολής-χθες κάμερες, σήμερα φράκτες-και προσπάθεια ελέγχου προσωπικών δεδομένων (λέγε με κάρτα του πολίτη), ενώ τα δικαιώματα των ανθρώπων προσβάλονται σα να είναι κοινοί εγκληματίες μάλιστα με την συγκατάθεσή τους.

Η πλατεία Ταχρίρ ως αντίδοτο στον φόβο

Από το ιστολόγιο:
Στάχτη και Burberry (El Romandante)

Οι Γαλάτες φοβόντουσαν μόνο μη πέσει ο ουρανός στα κεφάλια τους. Όλοι οι υπόλοιποι έχουμε πολύ περισσότερα πράγματα να φοβηθούμε. Τα χειραγωγούμενα από την εξουσία μέσα ενημέρωσης κατευθύνουν το φόβο ανάλογα με τα συμφέροντα των πατρόνων τους. Αν δε έχεις πεθάνει απ' τη γρίπη θα χάσεις σύντομα τη δουλειά σου, αν δε σε έχουν κατακτήσει οι Τούρκοι όπου να' ναι θα χρεοκοπήσεις, αν δε βούτηξες στη πολιτική αστάθεια σου μένει να σε φάνε ζωντανό οι λιμασμένοι Αφγανοί. Η τρομοκρατία της πολιτικής, οικονομικής, εργασιακής, εθνικής απώλειας λειτουργεί ως το οπλοστάσιο της εξουσίας να επελαύνει προς όφελος των συμφερόντων της. Η κοινωνία, οι άνθρωποι, οι εργαζόμενοι πρέπει να παραμένουν παράλυτοι απ' το φόβο, κάθε στιγμή, παραδομένοι στο δίλημμα ποιας απώλειας θα εκλιπαρούν να μην έχουν, πόσα να χάσουν για να μη χαθούν, πόσο "θα φτωχύνουν για να μη πτωχεύσουν". 

Η απάντηση στον φόβο είναι τριπλή:

Φόβος και Τρόμος

Από το ιστολόγιο:
Spilt Milk (EVAN5)

Το παρακάτω κείμενο είναι αφιερωμένο εξαιρετικά σε αυτή την υπέροχη Αθηναία που είπε στον κανακάρη της "έλα να φας γιατί θα σε δώσω στους Πακιστανούς". Δεν ξέρουμε αν θέλουμε να ευχηθούμε να της καεί το σπίτι, ή απλά σε 10 χρόνια ο κανακάρης της να τα φτιάξει με Αφγανή και–μόλις το μάθει–η μάνα να πάθει εγκεφαλικό.

Φόβος

Ο Φόβος και η Ελπίδα είναι δύο από τις κινητήριες δυνάμεις της Φαντασίας. Τον τελευταίο καιρό διαπιστώνουμε ότι οι πράξεις μας καθορίζονται περισσότερο από το φόβο, παρά από την επιθυμία. Κατεβαίνουμε στο δρόμο επειδή φοβόμαστε ότι θα μας κάνουν το ένα ή το άλλο. Έχουμε σταματήσει να διεκδικούμε αυτά που επιθυμούμε (και ναι, ναι, προφανώς μιλάμε εδώ κατά βάση, υπάχουν και εξαιρέσεις, δεν είμαστε τυφλές).

Σε αυτή την κατάντια είμαστε συνένοχες. Τον καιρό που δεν είχαν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου, τα αιτήματά μας ως "χώρος" (ό,τι κι αν είναι αυτό) ήταν κυρίως συντεχνιακά. Και, πολύ φοβόμαστε, παραμένουν τέτοια και τώρα. Προφανώς και καλώς υπάρχει το "Δεν Πληρώνω". Ο λόγος όμως που υπάρχει, είναι ότι τόσο καιρό υπήρχε το "Πληρώνω".

Γιατί πληρώναμε;

Ατρόμητος ή καπετάν Τρομάρας;

Από το ιστολόγιο:
Σούπα από κόκκαλο (ζαϊρα)

ΠΟΣΟ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ ΕΙΣΑΙ;

ένα ερωτηματολόγιο αυτοαξιολόγησης για το φόβο ως πολιτικό εργαλείο
και πώς θα το αχρηστέψουμε

01 Απολύουν το συνάδελφό σου.  Τι λες; 

α) Ας πρόσεχε. Καλύτερα αυτός παρά εγώ.

β) Τον καημένο. Εχει και παιδιά να θρέψει. Αλλά κάτι θα έκανε κι αυτός για να απολυθεί...

γ) Σήμερα αυτός, αύριο εμείς. Πρέπει να απεργήσουμε για να ανακληθούν οι απολύσεις. 

02 Πρέπει να πας να κάνεις εκείνο το τσεκ-απ που λέγαμε. Τι σκέφτεσαι;  

α) Πού να τρέχω τώρα. Κι αν βγει ότι έχω πίεση, ζάχαρο και το κακό συναπάντημα; Ασ' το καλύτερα για μετά τις γιορτές.

β) Θα το κλείσω αμέσως. Αλλά, κάτσε να δεις, δεν προλαβαίνω· γιορτάζει η θεία η Νίκη, και μετά ο φίλος μου ο Σπύρος και μετά έρχονται Χριστούγεννα... Του χρόνου...

γ) Τώωωρα; Το έχω ήδη κάνει και εφαρμόζω κατά γράμμα τις οδηγίες του γιατρού. Χωρίς φόβο και πάθος... 

03 Θυμάσαι τότε που πήγαινες σχολείο; Τι έκανες όταν τα άλλα παιδάκια σε πείραζαν ή σε κορόιδευαν ή σου έπαιρναν την κασετίνα;  

α) Δεν έκανα τίποτα. Καλύτερα να μη μιλάς για να περνάς απαρατήρητος.

β) Το έλεγα στη μαμά μου, στη δασκάλα ή στο διευθυντή. Και τους έδειχναν αυτοί.

γ) Κανένα παιδάκι δεν τόλμαγε να με πειράξει. Του έδειχνα εγώ. 

Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Από το ιστολόγιο:
Sophia's Blog (Sophia)

"Terror—what Hunter Thompson calls "fear and loathing"—often arises from a pervasive sense of disestablishment; that things are in the unmaking. If that sense of unmaking is sudden and seems personal—if it hits you around the heart-then it lodges in the memory as a complete set."

(Stephen King, Danse Macabre)

"We will each write a ghost story," said Lord Byron; and his proposition was acceded to. There were four of us....I busied myself to think of a story -- a story to rival those which had excited us to this task. One which would speak to the mysterious fears of our nature, and awaken thrilling horror -- one to make the reader dread to look round, to curdle the blood, and quicken the beatings of the heart. If I did not accomplish these things, my ghost story would be unworthy of its name. I thought and pondered -- vainly. I felt that blank incapability of invention which is the greatest misery of authorship, when dull Nothing replies to our anxious invocations. Have you thought of a story? I was asked each morning, and each morning I was forced to reply with a mortifying negative.

Ο φόβος του ανώνυμου Μπλόγκερ

Από το ιστολόγιο:
Sofistis (sofistis)


Μια φορά και έναν καιρό ένας ανώνυμος μπλογκερ είδε μια νύχτα στον ύπνο του έναν τρομερό εφιάλτη.

Είχε, λέει, βρεθεί σε μια παράξενη κοινωνία. Τα πάντα, άνθρωποι, ζώα και πράγματα είχαν το όνομα τους καρφιτσωμένο στο πέτο τους σαν μέλη συνεδρίου διεθνούς οργανισμού.. Ολοι οι bloggers έγραφαν με το πραγματικό τους όνομα. Πάνος Καραπάνος, Σοφιστής.. Στα λεωφορεία και στο μετρό οι επιβάτες είχαν κρεμασμένο στο πέτο τους ένα ταμπελάκι με το όνομα τους. Κώστας Βασιλείου εργάτης. Ελένη Αργυρίου εκπαιδευτικός. Στους δρόμους δεν υπήρχε πια αυτό το γνωστό και ανώνυμο πλήθος. Όλοι έφεραν εμφανώς την πινακίδα τους θεωρημένη από το υπουργείο. ΥΑΒ Κώστας Πετρίδης. ΙΗΕ Μιχάλης Κωστόπουλος. Στις διαδηλώσεις κάθε διαδηλωτής κρατούσε ένα πλακάτ με το όνομα του. Νίκος Μπάχαλος κουκουλοφόρος. Γιώργος Κωλοπαίδης Σέχτα Επαναστατών. Στα σούπερ μάρκετς οι καταναλωτές είχαν εμφανώς αναρτημένα τα ονόματα τους όπως τα προϊόντα στα ράφια, στις δε εκλογές ο πολίτης έγγραφε με ενθουσιασμό και το όνομα του στο ψηφοδέλτιο. Γιώργος Βασιλείου Πασόκ..

Όλα ήταν επώνυμα, έγκυρα και υπεύθυνα. Μια κοινωνία του brand name που είχε αντικαταστήσει τις παραδοσιακές κοινωνικές τάξεις με τις τάξεις των ονομάτων. Στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας φάνταζαν τα ονόματα των  μεγαλοδημοσιογράφων, πανελιστών, μοντέλων, παιχτών ριάλιτι και ποδοσφαιριστών. Πάρα κάτω τα golden boys των μεγάλων επιχειρήσεων. Πιο κάτω των πρωθυπουργών, υπουργών, πολιτικών. Πιο κάτω των καλλιτεχνών και διανοουμένων. Ακόμα πάρα κάτω των επιστημόνων και φυσικά στο κατώτατο σκαλί τα ονόματα των απλών πολιτών. Οι περιοχές ήταν επίσης χωρισμένες ιεραρχικά αναλόγως την αξία των ονομάτων που τις επισκέπτονταν ή κατοικούσαν σε αυτές. Εκάλη, Μύκονος, Αράχωβα.

Φόβος

Από το ιστολόγιο:
Sobreviviendo of the past-del pasado (Juanita La Quejica)

Μέρα του Φόβου στα blogs σήμερα.

Η επιγραφή στον τάφο του Καζατζάκη, τα λέει όλα:
Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι λέφτερος.

Όταν έχεις μάθει να ζεις με τον Φόβο από παιδί, αποκτάς ένα ανεκτίμητο πλεονέκτημα που σε βοηθά να επιβιώσεις: ο φόβος γράφεται πλέον με μικρά γράμματα, ξορκίζεται και παίρνει τελείως διαφορετικό πρόσωπο. Γίνεται φίλος καλός.

Έτσι, δεν φοβάσαι τίποτα πια.

Ή,σχεδόν τίποτα.



Φοβάμαι, φοβάμαι τη νύχτα
φοβάμαι μην έρθει η αυγή
φοβάμαι μαζί με τη νύχτα
αγάπη μου θα φύγεις κι εσύ.

Φόβος: το Κλουβί

Από το ιστολόγιο:
Σκληρο-Πυρηνικός Κόσμος (Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός)

7/2/2011 : Ημέρα κατά του Φόβου

«Μην τρως τα νύχια σου, γρουσουζιά. Μη στηρίζεις το κεφάλι στα χέρια σου, γρουσουζιά. Μη σταυρώνεις τα χέρια σου, γρουσουζιά.»

Κάπως έτσι περνά από την οικογένεια σε μας ο φόβος.

Ήμασταν παιδιά ακόμα και αυτές είναι φράσεις που πολλοί από εμάς ακούγαμε επί χρόνια ολόκληρα. Αρκετοί από μας ,μάλιστα, θα τις αναπαραγάγουμε και στα δικά μας παιδιά. Είναι μια σαχλή και νοσηρή μορφή Παράδοσης .

Όταν ρωτούσαμε «γιατί είναι γρουσουζιά;» ,η απάντηση που παίρναμε είναι «έτσι».

Μεγαλώνοντας, άλλαξαν πολλά: ο τρόπος που σκεφτόμαστε, ο τρόπος που φοβόμαστε, ο τρόπος που πράττουμε, αλλά ένα έμεινε ίδιο: αυτό το  «έτσι».

Αυτό το αδιόρατο, απροσδιόριστο «κακό» που παραμονεύει πίσω από κάθε τέτοια πράξη.

Κι αν αυτά τα παραδείγματα σας φαίνονται «αθώα» και «χαζά» , υπάρχουν άλλα που έχουν πολύ πιο σκοτεινό ,υποχθόνιο και σκόπιμο υπόβαθρο.

Ο φόβος στα χρόνια της Σ.Σ.Σ.*

Από το ιστολόγιο:
Silentcrossing's Blog (silentcrossing)


Που και που τα βράδια ακούω από το παράθυρο μου φωνές, κάποιον να καλεί απεγνωσμένα σε βοήθεια. Κοιτάω από τις γρίλιες, αλλά συνήθως δεν βλέπω κανένα. Μόνο φώτα να σβήνουν από τα γύρω διαμερίσματα και φοβισμένες σκιές να χάνονται σε κάποιο χολ. Όταν πρωτο-μετακόμισα κοντά στο Γενικό Αρχηγείο Διαβίου Αποκτήνωσης (Γ.Α.Δ.Α.) νόμιζα ότι στη γειτονιά υπάρχει μεγάλη εγκληματικότητα. Σιγά σιγά κατάλαβα ότι είναι τα ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ με τις κουκούλες που βασανίζουν ΥΠΗΚΟΟΥΣ μές στην άγρια νύχτα. Παλιότερα αγνοούσα την ύπαρξη τους, όμως πια τους γνωρίζω πολύ καλά. Εμφανίζονται αργά το βράδυ, όταν οι περισσότεροι ΥΠΗΚΟΟΙ έχουν προλάβει να κρυφτούν και, αφού κάνουν τη δουλειά που τους αναθέτει το κράτος σύντομα και μεθοδικά, σβήνουν τα ίχνη τους. Για παράδειγμα, πριν μερικά βράδια κάποιος ΥΠΗΚΟΟΣ σταμάτησε με το αυτοκίνητο του έξω από το φαρμακείο της γειτονιάς για να δει τα διανυκτερεύοντα. Αμέσως εμφανίστηκαν οχτώ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ, τον ακινητοποίησαν κολλώντας του όπλα στο λαιμό και τον έδεσαν πισθάγκωνα πάνω στο καπό του αυτοκινήτου. Αυτό βέβαια γίνεται σχεδόν κάθε βράδυ, το ξέρω γιατί τους βλέπω όταν βγάζω βόλτα το σκύλο μου. Τα ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ με τις κουκούλες είναι ο αστικός στρατός του κράτους. Μια πολυπληθής αγέλη καλοταϊσμένη με χουντικά αποφάγια και τεστοστερόνη στο εκτροφείο του κράτους, χαμηλά στην ιεραρχία του συστήματος και εντελώς αναλώσιμη, σχεδιασμένη κυρίως να φέρνει σε πέρας την εφαρμογή «Σοσιαλισμός Νούμερο Ένα». Η εφαρμογή αυτή στόχο έχει να εντοπίζει όσους ΥΠΗΚΟΟΥΣ της Πολιτείας δεν φοβούνται αρκετά και να τους επαναρυθμίζει προς τη σωστή κατεύθυνση.

Nothing to Fear...

Από το ιστολόγιο:
Σελιδοδείκτης (Δημήτρης Τερζής)

Ο φόβος είναι ένας ψίθυρος που μπορεί να γίνει ουρλιαχτό. Ο φόβος είναι εκεί, υπάρχει πάντα μέσα μας, δημιουργώντας σκοτεινά βασίλεια στην ψυχή μας. Ο φόβος είναι το άγνωστο προσωποποιημένο.
Ο φόβος για το θάνατο, για το αύριο, για το σήμερα. Ο φόβος στην ασθένεια, στην καθημερινότητα, για όσα - όπως λέει το τραγούδι - γίνονται για εμάς, χωρίς εμάς. Ο φόβος στέκεται δίπλα μας, ειδικά όταν είμαστε ανήμποροι να ελέγξουμε τα πράγματα γύρω μας.
Και μας κυκλώνει.
Και μας τυλίγει.
Και μας παγώνει.
Και παλεύουμε να τον ξορκίσουμε.
Γιατί σχεδόν πάντα μετά το φόβο ακολουθεί ο πόνος...

Ο φόβος είναι μια κραυγή που από τη μια στιγή στην άλλη, μπορεί  να μετατραπεί σε εκκωφαντική σιωπή. Και τότε γίνεται ακόμα πιο τρομακτικός. Τότε πραγματικά σε κυριεύει, γιατί νοιώθεις ότι δεν μπορείς να αντιδράσεις. Δεν έχεις άλλο τρόπο να αντιδράσεις...
Ο φόβος είναι ένα με τη συνέπεια. Εκεί που ενίοτε η λογική εισέρχεται, αντιλαμβάνεται τη συνέπεια, κάνει ένα βήμα παραπάνω δηλαδή, αφήνοντας πίσω τον φόβο. Δεν κάνω κάτι γιατί ΦΟΒΑΜΑΙ τις συνέπειες. Ή και πάλι το κάνω και ας ΦΟΒΑΜΑΙ τις συνέπειες. Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση να γίνει η να μην γίνει κάτι, παίρνεται επειδή ΦΟΒΑΜΑΙ και όχι επειδή συνειδητά θέλω να το κάνω.

Θα σταματήσουμε να φοβόμαστε όταν απλά μάθουμε ΠΩΣ να...φοβόμαστε. Τόσο περίεργα απλό. Οταν καταφέρουμε, όχι να βάλουμε ένα μεγάλο στοπ στον φόβο, αλλά όταν τον κατανοήσουμε και μαθαίνουμε να τον διαχειριζόμαστε. Ο φόβος πάντα θα υπάρχει γιατί είναι γραμμένος μέσα μας. Σε κάθε άνθρωπο, σε κάθε εποχή.

"Διαβάστε" τον λοιπόν και ζήστε με αυτόν.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ http://www.grfear.blogspot.com

Ο φόβος να πεθάνει πρώτος

Από το ιστολόγιο:
Rubies and Clouds (nefosis)

Η γιαγιά ήταν σίφουνας, ακόμα κι όταν σερνόταν, στηριζόμενη σε κάποιο απ’ τα πολλά της μπαστούνια. Είχε ένα μπαστούνι για κάθε περίσταση. Το γυαλιστερό για τις επισκέψεις, ένα απλό για το σπίτι και το πιο φθαρμένο απ’ όλα για την αγαπημένη της θάλασσα. Χειμερινή κουτσή κολυμβήτρια, το χρησιμοποιούσε για να φτάσει στα βαθιά κι όταν η άνωση την ελευθέρωνε απ’ το βάρος των πολλών παραπανίσιων κιλών, το εκτόξευε προς την ακτή και χάρη σ’ ένα μυστηριώδη αλλά απαραβίαστο κανόνα, το ανακτούσε πάντα στην έξοδό της.

Η αισιοδοξία της δεν άφηνε χώρο σε φόβους. Γι’ αυτό κι αποφάσισε την παράτολμη εγχείριση.

Δυο φορές έπαθε ανακοπή στο χειρουργείο και μεταφέρθηκε σε μαύρο  χάλι στην εντατική.

Η γυναίκα που αντικρίσαμε ξαπλωμένη στο κρεβάτι, δεν είχε καμιά σχέση με τη γιαγιά. Μια σωσίας με τα χαρακτηριστικά της ήταν και ξένη έκφραση. Τα μάτια της είχαν γίνει τεράστια. Η έκπληξη απ’ όσα αντίκρισε στο σύντομο πήγαινε – έλα, τη σημάδεψε με τρόμο και θυμό.

Μία, του φόβου φτέρα

Από το ιστολόγιο:
Roula Karamitrou (Roula Karamitrou)

Μιαν ιστορία θα σας πω
για τον με το στανιό πατρόν
που να κινά με το λοιπόν
και για το τέλος θα φυλά
ένα… για δυο… φιλιά πεπόν

και το λοιπόν…

Μια, που ποδέχτηκάν τη με ευκές, κορούα
να ζήσει, να μας εζήσει η κοπελούα
μια στέλα μια μπέλα
μια της μαμάς κοπέλα
μια που ποδέχτηκάν τη με ευκές κορούα

σ’ ένα δρομί καθόντουνε θλιμμένη
απ ‘ άκρη σ’ άκρη μπερδεμένη
και κοίταγε μιαν άλλη, μία του φόβου φτέρα
μιαν ακριβή, μια φιλενάδα του αγέρα
σ’ ένα δρομί καθόντουνε θλιμμένη

εκοίταγέν τη και εφώναζε
και έκλαιγε και μέριαζε
με το θυμό φοβιό
απ την εικόνα μερτικό
εκοίταγέν τη και εφώναζε

Ο κύκλος των Χαμένων Φοβικών

Από το ιστολόγιο:
Rorschach's Journal (G. Rouvas)

[Pablo Picasso - The Old Guitarist]

μέρισμα φόβου

πληρώθηκα απ' τον Διάβολο

τριάκοντα αργύρια

και δώρο ένα σκοινί

το πήρα, το περιεργάστηκα

ξεροκατάπια, και έξυσα

αμήχανα το κεφάλι μου

άψυχο έπεσε αυτό στη γή

ένας τυφλός το μάζεψε

"μην το ακουμπάς"

του είπε ο λεπρός

"και εγώ έτσι την έπαθα."

"κράτησε μόνο το σκοινί,

μπορεί να μας φανεί χρήσιμο" 

Το post αυτό γράφτηκε για την "Ημέρα ενάντια στο φόβο". Δείτε περισσότερα εδώ

Η Μουλίν φοβάται τα ραμόνια

Από το ιστολόγιο:
Rodia Mixer (Rodia)

«Να πρόσεχεις τα ραμόνια, Τεν!» φωνάζει με την τραγουδιστή σέξυ φωνή της η Μουλίν στον άντρα που ξεμακραίνει, κουνώντας του το μαντίλι.

Αυτός είναι ο συνηθισμένος της χαιρετισμός. Κάθε που φεύγει ο Τεν Μπακς για κάποια νέα μυστική αποστολή, τον αποχαιρετά με τον ίδιο τρόπο.

«Οέοοοο, αγάπη, μην ανησυχείς, θα γυρίσω!» φωνάζει ο Τεν και ορμά χοροπηδηχτά πάνω στο φτερωτό βουβάλι της Ρεντ Άι, της εθνικής εταιρείας αερομεταφορών με το μεγαλύτερο και ασφαλέστερο στόλο ιπτάμενων βουβαλιών παγκοσμίως.

Η Μουλίν, αγγίζοντας με σιγουριά τα δυο γεμάτα καναπουτσάρ που κρέμονται στερεωμένα δεξιά κι αριστερά στη ζώνη της -πρέπει να φυλάγεται κανείς τη σήμερον ημέρα- στρέφεται προς το ροζ πέτρινο σπίτι, να τελειώσει τον καφέ που άφησε μισοτελειωμένο. Πίσω από το σπίτι, ορθώνονται τα ροζ βουνά της οροσειράς των Υδρογονανθρακών, το φυσικό σύνορο της Νομανσλάνδης με την εχθρική χώρα των Απώνων. Στη χώρα αυτή, την Απωνία, την ξακουστή για τα ραμόνια της που καλλιεργούνται στα εκτροφεία του παραλιακού θερέτρου Μόδο, γίνονται οι συνηθισμένες αποστολές του Τεν. Κάνει το παν για τη σύσφιξη των σχέσων των δύο χωρών, ως μυστικός πράκτορας απευθείας εντεταλμένος του αυτοκράτορα Τσινγκ του Α΄. Οι Απωνες έχουν θετική άποψη για μια συμμαχία που θα ευνοήσει την ειρήνη μεταξύ των βουνίσιων κατοίκων της Νομανσλάνδης και των θαλασσινών Απώνων, αλλά την τελευταία λέξη θα την πουν οι λαοί -με δημοψήφισμα φυσικά.

Ο φόβος φυλάει τα έρημα ή τα… ελέγχει;

Από το ιστολόγιο:
RODIA (Rodia)


Θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια πολύ πολύ παλιά εμπειρία μου:

Ημουνα δεν ήμουνα τεσσάρων χρόνων όταν είχα πάει με τους γονείς μου διακοπές σ’ ένα νησί. Ενα βράδυ οι γονείς ήταν με την παρέα των φίλων τους σ’ ένα ταβερνάκι και’γώ έπαιζα με άλλα παιδάκια πιο πέρα. Επειδή όμως ήμουνα η πιο μικρούλα, τα παιδιά ήθελαν να με ξεφορτωθούν κι έφυγαν να παίξουν μακρύτερα, πίσω απο ένα τοίχο, λέγοντάς μου πως αν πάω μαζί τους -πίσω απ’ τη γωνία δηλαδή- θα με φάει ο… μπαμπούλας!

Λυπημένη πολύ, πήγα κοντά στους δικούς μου κι ο πατέρας μου με ρώτησε γιατί δεν παίζω με τ’ άλλα παιδιά. Του είπα για τη γωνία και το μπαμπούλα, με πήρε απ’ το χέρι για να πάμε μαζί να δούμε τι γίνεται εκεί πέρα -τι συμβαίνει “μετά τη γωνία” δηλαδή…

Οση εμπιστοσύνη κι αν ένοιωθα προς τον πατέρα μου, πλησιάζοντας τη γωνία έτρεμα απο φόβο! Σέρνοντας σχεδόν φτάσαμε. Εκλεινα τα μάτια μου φοβούμενη αυτό που πιθανά ν’ αντίκρυζα… Ενα μικρούτσικο παιδάκι ήμουν!

Φτάσαμε τελοσπάντων κι ο πατέρας μου είπε να μη φοβάμαι και ν’ ανοίξω τα μάτια να δω. Ανοιξα τα ματάκια μου κι αντίκρυσα ένα περιβάλλον παρόμοιο μ’ αυτό που υπήρχε πριν την περίφημη “γωνία”…

Ηρέμησα τότε κι αυτή η ηρεμία μ’ ακολουθεί σ’ όλη μου τη ζωή! Συνειδητοποίησα πολύ αργότερα πως ΤΟΤΕ είχα ξορκίσει το φόβο μου όχι μόνο για τη “γωνία” του τοίχου, μα και κάθε φόβο που θα δυσκόλευε στο εξής τη ζωή μου…

Εδιωξα το φόβο απο μέσα μου μ’ αυτή την απλή πράξη -την πράξη του καλού μου πατέρα! Του το χρωστάω και του το έχω πει…
__________________
σχόλιο στο παλιό φόρουμ του Pathfinder, 3 Σεπτεμβρίου 2002, 11:14 από rodia
ανασυρμένο απο τα σκουπίδια του πισι, ανεβαίνει με την ευκαιρία του αφιερώματος «Ημέρα κατά του φόβου»

Ο ιός του φόβου

Από το ιστολόγιο:
Roadartist......in athens...!!! (Roadartist)

Ο Φόβος είναι ο ιός της εποχής μας. Έχει κατακλύσει τις ψυχές, έχει κυριεύσει τα σώματα. Φόβος για το αύριο, για την ανεργία, για την εγκληματικότητα, για τις σχέσεις, για το διπλανό σου, για το μετανάστη, για τη μηδενική ανάπτυξη, για τις φρούδες ελπίδες, για την καθημερινότητα που συνεχώς δυσκολεύει.

Ζούμε σε περίεργες εποχές. Σε φάση απότομης αλλαγής. Κανείς δε ξέρει που ακριβώς οδηγούμαστε.. Σε τέτοιες συγκυρίες σαν ναυαγοί ψάχνουμε απεγνωσμένα για σανίδα σωτηρίας, και τότε ότι παρουσιαστεί, δίχως ψύχραιμη σκέψη, το βαπτίζουμε λυτρωτικό!

Ο Φόβος είναι το βασικότερο όπλο και κόλπο του συστήματος. Το σύστημα θέλει δούλους. Χρειάζεται ρομπότ, άβουλες μηχανές. Άτομα εγκλωβισμένα στο τρόμο. Προσπαθεί να γεμίσει τις ψυχές με αναπάντητα ερωτηματικά, με ανασφάλεια, με δισταγμούς, να σε οδηγήσει στην απομόνωση, στην ηττοπάθεια και στη μοναξιά. Έχει σύμμαχους σε αυτό και το παλεύει συνεχώς.

Θρησκεία, η ιδεολογία του Κενού και ο Φόβος

Από το ιστολόγιο:
Ροΐδη Εμμονές (Ρο)

«Καθήλωσον εκ του φόβου σου τας σάρκας μου,
από γάρ των κριμάτων σου εφοβήθην» (Ψαλ. 118, 120)

Η υποβάθμιση της αξίας της ζωής παράλληλα με την υποβάθμιση της προσωπικότητας μέσω κυρίως των εξ αποκαλύψεως μονοθεϊστικών θρησκειών, στηρίζονται στην ενοχή, στο φόβο της τιμωρίας• μετατοπίζοντας το κέντρου βάρους της δογματικής τους, όχι σε αυτή τη ζωή αλλά σε κάποια άλλη, μετά θάνατον. Το είδος αυτού του φόβου δεν περιορίζεται μόνο στα φυσικά φαινόμενα (κατώτατο είδος φόβου, κατά Φόυερμπαχ) όπως τρικυμίες, παλίρροιες, σεισμούς κλπ. περιλαμβάνει όλα τα πιθανά κακά, στο άπειρο φόβο του ανθρώπινου ψυχισμού, στρέψε λοιπόν τη ψυχή σου στα μελλοντικά δεινά, διότι ο φόβος του Κυρίου μας βοηθά να εργαζόμαστε την σωτηρία μας, κατά την μαρτυρία του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος συμβουλεύοντας τους Φιλιππισίους, λέει τα εξής: «μετά φόβου και τρόμου την εαυτών σωτηρίαν κατεργάζεσθε» (2,12). Ο άνθρωπος λοιπόν κατά την χριστιανική δογματική, εισερχόμενος στο πρώτο στάδιο του θείου φόβου αρχίζει να γνωρίζει την ρυπαρότητα της ψυχής του και ολοένα καθαιρούμενος από τα πάθη εισέρχεται στο δεύτερο στάδιο του θείου φόβου. «Ο φόβος Κυρίου αγνός, διαμένων εις αιώνα αιώνος» (Ψαλμ. 18, 10)[1]. Η ζωή σε τούτο τον κόσμο είναι απλώς ένα προοίμιο για την άλλη, την «αληθινή» ζωή.

Ο Φόβος

Από το ιστολόγιο:
RadioBlogspot (Βαγγέλης Μίχος)

Φοβάμαι πως ήρθε η ώρα να σταματήσω την ενασχόλησή μου με το ραδιόφωνο.

Προσωπικά και επαγγελματικά, ανυπέρβλητα εμπόδια δεν μου επιτρέπουν να συνεχίσω αυτό που μου έδινε οξυγόνο να ζω.

Ευτυχώς κάποιοι φίλοι διαδικτυακοί μερίμνησαν, αυτή η εκπομπή να έχει ένα εξαιρετικό θέμα.

Τον Φόβο

Δεν τολμώ να πω με βεβαιότητα ποιος είναι ο βασικός "ένοχος"

όμως , μπορώ να πω πως προετοιμάστηκε με επαγγελματισμό και μεράκι και το αποτέλεσμα φαίνεται ξεκάθαρα σε όλες τις δραστηριότητες της ομάδας.

Υπέροχο το βίντεο, υπέροχα τα μπάνερ.

Μα αυτό που έκανε ξεχωριστή αυτή την προσπάθεια, ήταν οι δεκάδες  αναρτήσεις φίλων blogers που άφησαν το στίγμα τους στην γειτονιά μας, σαν ιάματα για τους φόβους όλων μας.

Κάποιες από αυτές θα ακουστούν από αυτή την τελευταία εκπομπή radioblogspot, συνοδεία τραγουδιών και μουσικών θεμάτων που ελπίζω να είναι αντάξια των σκέψεων που θα ακουστούν.

Εύχομαι να καταφέρω να σώσω την εκπομπή και να είναι στην διάθεση όσων δεν είχαν την δυνατότητα της ζωντανής σύνδεσης.

Καλή ακρόαση.

Ημέρα ενάντια στο φόβο

Από το ιστολόγιο:
Psi-action (Post.Scriptum.Inter-Action.)

Σήμερα είναι η “ημέρα ενάντια στο φόβο” ή, καλύτερα, η μέρα ενάντια σε όσους εκμεταλλεύονται αυτό το ανθρώπινο συναίσθημα για να ισχυροποιήσουν τη θέση τους και να επιτύχουν τους σκοπούς τους.

Σας προτείνω, λοιπόν, να επισκεφτείτε το grfear -που δημιουργήθηκε ειδικά για τη σημερινή μέρα- και να ακολουθήσετε τους συνδέσμους για πολλά ενδιαφέροντα κείμενα με θέμα το φόβο.

Το παρακάτω μουσικό κομμάτι αφιερώνεται στους bloggers που έγραψαν για το φόβο, σε μια εποχή που όλο και περισσότεροι προσπαθούν να μας φοβίσουν.