Από το ιστολόγιο:
News on the Rocks (Dimitris)
Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που με σταματά κάθε φορά από το να αναρτήσω κάτι σχετικό με την επικαιρότητα...σαν πρώτη αιτία πάντα προβάλλει η βαρεμάρα,μα σε ένα δεύτερο επίπεδο....;Άλλωστε τον τελευταίο καιρό και από τότε που έχω να γράψω κάτι(σχεδόν από τις εκλογές) έχουν συμβεί πράγματα και θάματα που λέει και ο λαός μας που άξιζαν αν μη τι άλλο 2 αράδες σχολιασμού...
Σε ενα δεύτερο επιπεδο λοιπόν η αιτία ανάγεται σε έναν περίεργο...φόβο.Φόβο όχι για το αν θα καταφέρω εναν πετυχημένο σχολιασμό ή ένα σχόλιο αρεστό στους αναγνώστες...αυτά ετα έχω ξεπεράσει από καιρό.Φόβος όχι μήπως ό,τι πω και ό,τι γράψω ποινικοποιηθεί, κυνηγηθεί απο φορείς της εξουσίας(φαινόμενο που δυστυχώς κυκλοφορεί και μεγαλώνει στις μέρες μας...πρβλ προτάσεις για φίμωση των μπλογκς ή υποχρεωρτικής ταυτοποίησής τους κ.λ.π.).Φόβο όχι μήπως μετανιώσω για αυτά που θα γράψω αλλάζοντας σε λίγο καιρό γνώμη και άποψη-άλλωστε πέτρα που κυλάει χόρτα δεν μαζεύει.
Είναι ένας φόβος για την ίδια την επικαιρότητα,την ίδια την καθημερινότητα που τις τελευταίες μέρες ζούμε.Αυτή τη γκριζάδα που προκύπτει από τον συνδυασμό της μαυρίλας που μας πασάρουν απο κάθε μεριά τα Μ.Μ.Ε. και της ασπ΄ριλας ενός κόσμου που αντιδρά με κινήματα λογικής ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ....
Μια καθημερινότητα που διαμορφώνεεται έτσι ώστε να απαιτεί απο όλους μας,μη του γραφοντος εξαιρετέου, την αδιαφορία για το τι σμυβαίνει έξω από τον μικρόκοσμό μας,την παραίτηση από κάθε διεκδίκηση μην τυχόν χαθούν και τα λίγα που έχουμε, τον ωχαδερφισμό για τους άλλους αρκεί εμείς να περνάμε καλά....
Κρίση-αναδιάρθρωση-επιμήκυνση-χρέος-δάνειο-Τρόικα....λέξεις που αναμασιούνται από τρομολάγνους δημοσιογραφίσκους και μοιάζουν να απειλούν την καθημερινότητα μας,ενώ οι περισσότεροι αποφέυγουν να τις χρησιμοποιήσουν στις καθημερινές τους συζητήσεις είτε γιατί δεν θέλουν από φόβο μην προκαλέσουν την τύχη τους είτε γιατί προτιμούν πιο ανάλαφρα θέματα αθλητισμού και life-style.(άλλωστε κάτι τέτοιο φαίνεται και από την κυκλοφορία των εφημεριδων και από το ποιες εφημερίδες κρατουν τελικά αναλλοίωτο τον αριθμό των αναγνωστών τους).
Το μόνο που ακούς στις δίαφορες συζητήσεις είναι υβρείς προς τους πολιτικούς και την πολιτική(ευτυχώς και επιτέλους) και ειδικά από τους νέους τάσεις παραίτησης και αδιαφορίας απο αυτήν(δυστυχώς) και από αυτούς(ευτυχώς)!!!
Μάλλον τελικά η σύγχρονη νόσος για την ψυχολογία και την ψυχιατρική(;)μετά από όλες τις άλλες φοβίες(αγοραφοβία,κλειστοφοβία,πεοφοβία κ.λ.π) να είναι η επικαιροφοβία, μια τάση του ανθρώπου να απέχει από την επικαιρότητα αδιφορώντας,θεωρώντας πως παύνοτας από την μεριά του να είναι μέρος του προβλήματος το πρόβλημα δεν τον αφορά...
Βέβαια αν ήταν έτσι...θα αδιαφορόυσα κι εγώ για τον πυρετό και θα....πέταγα το θερμόμετρο;;
Η λύση είναι το ακριβώς αντίθετο...η ενασχόληση με την επικαιρότητα,οι δράσεις για την ανατροπή των αρνητικών της συνεπειών.
Άλλωστε μόνο όταν γνωρίζεις καλά τον αντίπαλο παύει να σε απειλεί με τον φόβο του...άγνωστου και είναι καλύτερα να καίγεσαι με τη μια παρά να ξεθωριάζεις σιγά-σιγά...
Υ.Γ.το ανω κείμενο γράφτηκε με αφορμή (σαν δώρο γενεθλίων) την δημιουργία του μπλόγκ
http://grfear.blogspot.com στα πλαίσια της καθιέρωσης της 7/2 ως ΜΕΡΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ
News on the Rocks (Dimitris)
Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που με σταματά κάθε φορά από το να αναρτήσω κάτι σχετικό με την επικαιρότητα...σαν πρώτη αιτία πάντα προβάλλει η βαρεμάρα,μα σε ένα δεύτερο επίπεδο....;Άλλωστε τον τελευταίο καιρό και από τότε που έχω να γράψω κάτι(σχεδόν από τις εκλογές) έχουν συμβεί πράγματα και θάματα που λέει και ο λαός μας που άξιζαν αν μη τι άλλο 2 αράδες σχολιασμού...
Σε ενα δεύτερο επιπεδο λοιπόν η αιτία ανάγεται σε έναν περίεργο...φόβο.Φόβο όχι για το αν θα καταφέρω εναν πετυχημένο σχολιασμό ή ένα σχόλιο αρεστό στους αναγνώστες...αυτά ετα έχω ξεπεράσει από καιρό.Φόβος όχι μήπως ό,τι πω και ό,τι γράψω ποινικοποιηθεί, κυνηγηθεί απο φορείς της εξουσίας(φαινόμενο που δυστυχώς κυκλοφορεί και μεγαλώνει στις μέρες μας...πρβλ προτάσεις για φίμωση των μπλογκς ή υποχρεωρτικής ταυτοποίησής τους κ.λ.π.).Φόβο όχι μήπως μετανιώσω για αυτά που θα γράψω αλλάζοντας σε λίγο καιρό γνώμη και άποψη-άλλωστε πέτρα που κυλάει χόρτα δεν μαζεύει.
Είναι ένας φόβος για την ίδια την επικαιρότητα,την ίδια την καθημερινότητα που τις τελευταίες μέρες ζούμε.Αυτή τη γκριζάδα που προκύπτει από τον συνδυασμό της μαυρίλας που μας πασάρουν απο κάθε μεριά τα Μ.Μ.Ε. και της ασπ΄ριλας ενός κόσμου που αντιδρά με κινήματα λογικής ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ....
Μια καθημερινότητα που διαμορφώνεεται έτσι ώστε να απαιτεί απο όλους μας,μη του γραφοντος εξαιρετέου, την αδιαφορία για το τι σμυβαίνει έξω από τον μικρόκοσμό μας,την παραίτηση από κάθε διεκδίκηση μην τυχόν χαθούν και τα λίγα που έχουμε, τον ωχαδερφισμό για τους άλλους αρκεί εμείς να περνάμε καλά....
Κρίση-αναδιάρθρωση-επιμήκυνση-χρέος-δάνειο-Τρόικα....λέξεις που αναμασιούνται από τρομολάγνους δημοσιογραφίσκους και μοιάζουν να απειλούν την καθημερινότητα μας,ενώ οι περισσότεροι αποφέυγουν να τις χρησιμοποιήσουν στις καθημερινές τους συζητήσεις είτε γιατί δεν θέλουν από φόβο μην προκαλέσουν την τύχη τους είτε γιατί προτιμούν πιο ανάλαφρα θέματα αθλητισμού και life-style.(άλλωστε κάτι τέτοιο φαίνεται και από την κυκλοφορία των εφημεριδων και από το ποιες εφημερίδες κρατουν τελικά αναλλοίωτο τον αριθμό των αναγνωστών τους).
Το μόνο που ακούς στις δίαφορες συζητήσεις είναι υβρείς προς τους πολιτικούς και την πολιτική(ευτυχώς και επιτέλους) και ειδικά από τους νέους τάσεις παραίτησης και αδιαφορίας απο αυτήν(δυστυχώς) και από αυτούς(ευτυχώς)!!!
Μάλλον τελικά η σύγχρονη νόσος για την ψυχολογία και την ψυχιατρική(;)μετά από όλες τις άλλες φοβίες(αγοραφοβία,κλειστοφοβία,πεοφοβία κ.λ.π) να είναι η επικαιροφοβία, μια τάση του ανθρώπου να απέχει από την επικαιρότητα αδιφορώντας,θεωρώντας πως παύνοτας από την μεριά του να είναι μέρος του προβλήματος το πρόβλημα δεν τον αφορά...
Βέβαια αν ήταν έτσι...θα αδιαφορόυσα κι εγώ για τον πυρετό και θα....πέταγα το θερμόμετρο;;
Η λύση είναι το ακριβώς αντίθετο...η ενασχόληση με την επικαιρότητα,οι δράσεις για την ανατροπή των αρνητικών της συνεπειών.
Άλλωστε μόνο όταν γνωρίζεις καλά τον αντίπαλο παύει να σε απειλεί με τον φόβο του...άγνωστου και είναι καλύτερα να καίγεσαι με τη μια παρά να ξεθωριάζεις σιγά-σιγά...
Υ.Γ.το ανω κείμενο γράφτηκε με αφορμή (σαν δώρο γενεθλίων) την δημιουργία του μπλόγκ
http://grfear.blogspot.com στα πλαίσια της καθιέρωσης της 7/2 ως ΜΕΡΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ
No comments:
Post a Comment