Τώρα πια δεν φοβάμαι..

Από το ιστολόγιο:
No Budget blog (asinnerman)



Τότε..

φοβόμουν μήπως μου κάνουν κι εμένα μείωση μισθού. Φοβόμουν να ζητήσω όσα δικαιούμουν. Φοβόμουν να ζητήσω να μην δουλεύω υπερωρίες.

Κι έπειτα, φοβόμουν να ζητήσω να μου πληρώσουν τις υπερωρίες.

Φοβόμουν να φανταστώ τι θα γίνει αν απολυθώ.

Φοβόμουν να μείνω χωρίς δουλειά. Φοβόμουν να μείνω χωρίς λεφτά, χωρίς σπίτι..

Φοβόμουν να απεργήσω. Φοβόμουν μήπως με απολύσουν.

Φοβόμουν να διαδηλώσω. Φοβόμουν μήπως με χτυπήσουν τα ΜΑΤ. Φοβόμουν μήπως λιποθυμήσω από τα χημικά.

Φοβόμουν να μην πληρώσω διόδια.

Φοβόμουν να απεργήσω όταν η απεργία μου κηρύχτηκε παράνομη.

Φοβόμουν να κυκλοφορήσω στη γειτονιά μου, χωρίς ταυτότητα.

Φοβόμουν να αρνηθώ την αύξηση στα εισιτήρια.

Φοβόμουν να υποστηρίξω τους μετανάστες απεργούς πείνας.

Φοβόμουν..

Φοβόμουν να αποδεχτώ την ανασφάλεια, φοβόμουν να δω κατάματα την απελπισία μου, φοβόμουν το άγνωστό..

 

Και τελικά, μου έκαναν κι εμένα μείωση μισθού. Απολύθηκα, έμεινα χωρίς δουλειά, έμεινα χωρίς λεφτά.

Απέργησα και απολύθηκα.

Και διαδήλωσα και με χτύπησαν τα ΜΑΤ. Και λιποθύμησα από τα χημικά.

Και δεν πλήρωσα διόδια. Και απέργησα παρόλο που κηρύξανε παράνομη την απεργία μου.


Και με κηρύξατε παράνομο τον ίδιο.


ΚΑΙ ΚΗΡΥΞΑΤΕ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ.


Και έζησα την ανασφάλεια, ένιωσα την απελπισία, είδα την απόγνωσή μου.

Αποδέχτηκα ότι ζω στην εποχή της διακινδύνευσης.

Τώρα πια δεν φοβάμαι..

Η ανάρτηση γράφτηκε για την «Ημέρα ενάντια στο Φόβο». Δείτε περισσότερα στο ιστολόγιο: http://grfear.blogspot.com