Ο φόβος...της Εξουσίας

Από το ιστολόγιο:
The art of Pessimism (Zed)

Είναι γνωστό, σύμφωνα με αυτά που ξέρουμε, ότι ο φόβος συνιστά ένα μηχανισμό άμυνας και αυτοπροστασίας από πιθανούς κινδύνους. Σ' αυτό τον κόσμο, κυρίαρχο ρόλο δεν έπαιζαν ποτέ οι εξουσίες, αυτοί που διευθύνουν· αλλά το πλήθος της ανώνυμης συλλογικότητας, όπως το βλέπουμε σήμερα στην τρομακτικής σημασίας εξέλιξη της επανάστασης που κορυφώνεται στην Αίγυπτο. Οι εξουσίες το μόνο που είναι σε θέση να κάνουν είναι να τρομοκρατούν το κοινωνικό σύνολο· να δημιουργούν φόβο. Φυσικά, στο βαθμό που εμείς όλοι αδιαφορούμε, δημιουργείται το πεδίο εκείνο που επιτρέπει την πρωτοβουλία των κινήσεων για την εξουσία. Η ανώνυμη συλλογικότητα όμως αναδύεται, συγκροτείται, διευρύνεται και αλλάζει την κοινωνία, τον εαυτό της: αλλάζει τις σημασίες της και τα νοήματα της, υπόρρητα βέβαια, όμως πραγματικά. Οπότε, τι είναι αυτό που μας στερεί τη δυνατότητα να το πράξουμε και ρητά, συνειδητά και κατ' επιλογή μας;

Σ' αυτή την πολυδιάστατη χρονικότητα που μας περιβάλλει, δεν υπάρχει μόνο η δημιουργία, αλλά και ο θάνατος. Αν μπορούμε να μιλήσουμε για τον έσχατο φόβο, αυτός είναι προϊόν της παράστασης που συγκροτείται στη φαντασία μας από τον θάνατο. Όμως, το ότι είμαστε πεπερασμένοι και θνητοί, πράγμα που γνωρίζουμε, είναι αυτό που μπορεί να μας ωθήσει να αποφασίσουμε: το νόημα πρέπει να το δώσουμε εδώ και τώρα - ρητά. Ας μην ξεχνάμε αυτό που έλεγε ο Μισελέ για τη Γαλλική Επανάσταση, ότι «την ημέρα εκείνη όλα ήταν δυνατά..., το μέλλον έγινε παρόν..., δεν υπήρχε πια χρόνος, μόνο μια αναλαμπή αιωνιότητας». Όμως μας αρκεί μια νύχτα έρωτα ή μας χρειάζεται ολόκληρη ζωή;

Σ' αυτό δεν αρκεί να απαντήσει κανείς μόνος του, αλλά πρέπει να τεθεί συλλογικά. Αν θέλουμε να το πετύχουμε, οφείλουμε να έρθουμε σε ρήξη με το φόβο. Εμείς και από κοινού, χωρίς να σημαίνει ότι το εμείς συνθλίβει το άτομο. Απλώς το εμπεριέχει. Πέρα από ιδεολογίες και χρεοκοπημένες θεωρίες, που χωρίζουν τους ανθρώπους, διχοτομώντας την κοινωνία, αλλά και πέρα από αντικειμενικά αξιώματα όπου οι αξίες μου ταυτίζονται με τις αξίες, ας βρούμε τα δικά μας νοήματα συλλογικά, προς μια δημοκρατική και αυτόνομη κοινωνία.

Οι Αιγύπτιοι το έκαναν. Κανείς δεν φοβάται, ούτε καν το θάνατο. Πρωτίστως το θάνατο. Και τώρα τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει...

Εμείς;

Στα πλαίσια της Ημέρας ενάντια στο φόβο,

δείτε περισσότερα εδώ: http://grfear.blogspot.com/