Να φοβάσαι!

Από το ιστολόγιο:
Μοσχαρία (Conko)

Όταν φοβάσαι δε σκέφτεσαι καθαρά, δε σκέφτεσαι ψύχραιμα. Όταν φοβάσαι υποτάσσεσαι εύκολα. Γι αυτό πρέπει να φοβάσαι. Πάντα. Ακόμα κι όταν δεν απειλείσαι. Γι αυτό πρέπει να σε μάθω απ’ τα γεννοφάσκια σου να φοβάσαι. Να φοβάσαι και τη σκιά σου. Κι ας μην το καταλαβαίνεις. Πρέπει να φοβάσαι αλλιώς δε μου κάνεις για υπήκοος κι εγώ χρειάζομαι καλούς υπηκόους. Γι αυτό φροντίζω από πιτσιρίκι να σε απειλώ με την Κόλαση που θα βράζεις αιώνια στα γεμάτα με πίσσα καζάνια της. Ξέρω, είναι απάνθρωπο να απειλείς ένα παιδάκι με φωτιές και barbeque αλλά από μικρό πρέπει να μάθεις να φοβάσαι και να νιώθει ένοχο. Ένοχο για ένα μήλο που έφαγε μια φανταστική προγιαγιά φτιαγμένη απ΄ το παϊδάκι του φανταστικού προπάππου. Τρομερή επινόηση… έπιασε σε νομάδες της ερήμου της ύστερης εποχής του Χαλκού και μια χαρά πιάνει και σήμερα, στην εποχή της τεχνολογίας, του DNA και του διαστήματος! Πρέπει να μάθεις από μικρό να φοβάσαι ώστε μεγαλώνοντας απλά να χρειάζεσαι που και που αναμνηστικές δόσεις.

Να φοβάσαι, να τρέμεις για να μη σκέφτεσαι λογικά, για να μην μπορείς να εκτιμήσεις σωστά, για να μη μπορείς να εστιάζεις εκεί που πρέπει να εστιάσεις. Να φοβάσαι μη σε φάει το θλιβερό εμπόρευμα και να μη κυνηγάς τον δουλέμπορο, ούτε να βλέπεις πως η χώρα σου είναι το πιο περιζήτητο σκλαβοπάζαρο…

Πρέπει να σου παραφουσκώνω διαρκώς τις πραγματικές απειλές, στην ανάγκη να σου κατασκευάζω και εικονικές κι αυτό είναι βαρύ έργο και δύσκολο, αλλά με βοηθάνε τα ιερατεία και οι μηχανισμοί προπαγάνδας. Και τα δύο ξέρουν πολύ καλά τη δουλειά τους γι αυτό και κοστίζουν. Αλλά όσο πιο καλά κάνουν τη δουλειά τους αυτοί, τόσο πιο εύκολα σου μετακυλύω το κόστος και δεν αντιδράς, χαμπάρι δεν παίρνεις.

Να φοβάσαι, όσο παράλογη κι αν σου φαίνεται η απειλή. Να φοβάσαι γιατί είμαι ο μόνος που μπορώ να σε σώσω.

Να φοβάσαι τον θάνατο, το μόνο σίγουρο που έχεις άπαξ και γεννήθηκες. Δε μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό βέβαια, αλλά μπορώ να σου κανονίσω κάτι καλό για μετά.

Να φοβάσαι να σκέφτεσαι, έχουμε προβλήματα και δεν είναι ώρα για να σκέφτεσαι. Άμα σκέφτεσαι χάνεις το δρόμο… καλές οι θεωρίες αλλά στη πράξη τι κάνουμε, κι αυτό που κάνουμε είναι το μόνο που μπορούμε.

Να φοβάσαι να γελάς, εδώ ο κόσμος χάνεται, έρχεται η συντέλεια κι εσύ χαχανίζεις σα βλάκας;

Να φοβάσαι ν’ αγαπάς, μη χαλαρώνεις, οι κίνδυνοι σε ζώνουν σα τα φίδια, οι εχθροί καιροφυλακτούν κι εσύ βρίσκεις καιρό για έρωτες;

Να φοβάσαι τη φιλία, γιατί το ζήτημα δεν είναι αν θα στη φέρει ο φίλος, αλλά το πότε θα στη φέρει.

Να φοβάσαι τη μόρφωση, τι θα πει μόρφωση; Μάθε μια τέχνη αλλά μάθε τη καλά, σου φτάνει για να ζήσεις.

Να φοβάσαι το νέο, δεν το ξέρεις και μπορεί να κρύβει παγίδες. Μείνε στα σίγουρα τα παλιά που τα ξέρουμε κι απ’ τη καλή τους κι απ’ την ανάποδή τους.

Να φοβάσαι την εξωστρέφεια, δε ξέρεις ποιος και πως θα σου κάνει το κακό όταν ανοίγεσαι. Μείνε κλεισμένος στην οικογένεια που μ’ όλα της τα στραβά και τα κουσούρια, ξέρεις ότι σ’ αγαπάει.

Να φοβάσαι τι σου λένε οι άλλοι, θέλουν όλοι το κακό σου. Μόνο εγώ ξέρω, πάντα να με ρωτάς πρώτα.

Να φοβάσαι τον εξωστρεφή, τον προοδευτικό, τον μορφωμένο, τον φιλικό, τον συναισθηματικό, τον χαρούμενο, τον σκεπτόμενο γιατί κάτι θέλουν από σένα, δε σε περιτριγυρίζουν έτσι για το τίποτα! Φύλα τα ρούχα σου να ‘χεις τα μισά!

Να φοβάσαι ότι βλέπεις, ότι ακούς, ότι νιώθεις, ότι διαβάζεις γιατί μπορεί να γίνει μπούμερανγκ εναντίον σου. Να περιμένεις πρώτα να το πουν στις ειδήσεις αν είναι καλό ή κακό. Κλείσου στον εαυτό σου όσο περισσότερο μπορείς. Δεν κινδυνεύεις να πληγωθείς εκεί μέσα.

Να φοβάσαι τις αλλαγές, μεγάλες και μικρές γιατί δεν ξέρεις ποιοι λύκοι καιροφυλακτούν από πίσω και περιμένουν την αναμπουμπούλα. Απόφυγε την αναμπουμπούλα σα τον διάολο το λιβάνι. Θυμάσαι σε κείνη την αναμπουμπούλα που σου φαινόταν να είναι όλα τα δίκια με το μέρος σου; Κάψανε τρεις τότε. Θυμάσαι;