Φοβάσαι; Και εγώ!

Από το ιστολόγιο:
Κατερίνα (katerina)

Ο Φόβος, ένας μηχανισμός. O Φόβος, μια ασπίδα προστασίας. Ο Φόβος, ένα Δώρο της μάνας Φύσης για Ζωή. O Φόβος, μια προειδοποίηση για τον κίνδυνο, που στηνει καρτερι στη Ζωή. Ο Φόβος συνδεδεμένος άρρηκτα με το ένστικτο της επιβίωσης. Ο Φόβος σύμμαχος.
Ο Φόβος Τύραννος.

Στη διαχείριση του Φόβου επενδύουν όλες οι Εξουσίες.

Σε αυτόν τον Τύραννο που μπορεί να εισχωρήσει, εκεί, που κανένας άλλος ...«ανθρωποφύλακας» δεν έχει την δυνατότητα να παραβιάσει .

Στο μοναδικό Άσυλο. Στο μοναδικό Άβατο. Στο νου.
Η ...φαρμακευτική αγωγή που χρησιμοποιούν οι κάθε λογιώ Εξουσίες, ένα εξαιρετικά εθιστικό και παράλληλα εξαιρετικά παραλυτικό, ναρκωτικό. Το ... «φάρμακο» που συνήθως έχει σαν δραστική ουσία τον Φόβο και σαν έκδοχο την Ενοχή.

Οι Θρησκείες που διαχειρίζονται τον υπαρξιακό Φόβο των ανθρώπων. Τα Ιερατεία που ξορκίζουν .... ενοχές, από το προπατορικό αμάρτημα μέχρι την ψηλάφηση του τύπου των ήλων και με αντάλλαγμα την υπακοή, τάζουν παράδεισους... στην άλλη ζωή.

Οι Άρχοντες που νομοθετούν το κόψιμο του ποδαριού του υποτακτικού, ενοχοποιώντας τον γιατί έχει ...δύο πόδια.

Οι Άρχοντες που εκτελούν με ...δημοκρατικές διαδικασίες σκληρής ολιγαρχίας και ...αφώτιστης, τυραννικής Δεσποτείας, το ολοκαύτωμα, διαχειρίζονται τον Φόβο του, για το μέλλον της ζωής του, των παιδιών του, του τόπου του. Κι αν οικειοθελώς και αγόγγυστα ο υποτακτικός δεν δώσει το ένα, θα χάσει και τα δυό. Την υπακοή του, θα την ανταλλάξει με ...μέλλον, στην άλλη ζωή.

Ο Αρχιερέας να χαϊδεύει το σγουρόμαλλο κεφάλι της Ιφιγένειας και να της ψιθυρίζει στο αυτί μέσα από τα ηχεία των τηλεοπτικών καναλιών, ότι θα σφαγιαστεί για να φυσήξει ούριος άνεμος. Κι αν η Ιφιγένεια δεν προλαβαίνει να μετρήσει τις αμαρτίες της η ίδια, οφείλει να υποστεί την θυσία, ξεπλένοντας τις ανομίες της οικογένειας των ...Ατρειδών.

Οι Προύχοντες που διαχειρίζονται τον Φόβο για τη δουλειά, για το ψωμί, για την αξιοπρέπεια της επιβίωσης. Για την υπακοή σου, θα σου τάξουν την ζωή του βαστάζου, του κουλή. Αν πάλι δεν υπακούσεις, αν δεν φοβηθείς, θα λεν για σένα «Mην του μιλάτε είναι άνεργος, τα χέρια στις τσέπες του, σαν δυο χειροβομβίδες.»

Οι Βιαστές που κακοποιούν, που βασανίζουν, που τρομοκρατούν, το κορμί και το μυαλό του συντρόφου, του παιδιού, του φύσει η θέσει αδύναμου, το ίδιο όπλο της Εξουσίας, τον Φόβο διαχειρίζονται, ζητώντας να ανταλλάξεις την σιωπή, την υπακοή, την ακινησία, με την αναπνοή σου.

Η «ηθική», μαχαίρι κοφτερό στα χέρια του προστάτη και του νταβατζή, να πιέζει προς τα μέσα του μυαλού τις αιχμηρές γωνιές. Η «ηθική» χρηστική, εργαλειακή, ίσα για να συγκαλύψει την ουσία της πολιτικής.

Φόβος, ο Δούρειος Ίππος Της κάθε Εξουσίας.

Με το Φόβο, μπάζουν στην Τροία της ύπαρξης μας, το στράτευμα του εχθρού. Κι αυτός, αφιέρωμα φριχτής καταστροφής, που στα σπλάχνα του έχει τα δόρατα. Κι η Τροία να καταρρέει, να ξεθεμελιώνεται τόσο άναντρα.


Στις μέρες μας, στα μέρη μας, και ...όχι μόνο, ο Φόβος ...συνταγογραφείται με τα καντάρια από τους Συγκλητικούς και τους Βαρβάρους, που έριξαν πάνω από τις σκισμένες τους πορφύρες, την ...ιατρική μπλούζα.

Στις μέρες μας, στα μέρη μας, και όχι μόνο, οι μπράβοι της επικοινωνίας, οι φαρμακοτρίφτες στο γυαλί της ζωής μας, μας τον χαρίζουν απλόχερα.

Στις μέρες μας, στα μέρη μας, και όχι μόνο, οι Προύχοντες αυγαταίνουν το βιος, απειλώντας με το κομποδεμα τους, το ποιο ...κουλή, θα επιλέξουν να ελεήσουν με ένα κομμάτι ψωμί.

Κακοποιοί και Βιαστές, αυτόκλητοι συν-εταίροι της ζωής και του νου μας, ξαμολήθηκαν σαν ύαινες να σπέρνουν φόβο και ενοχή. Να «θεραπεύουν» κατασπαράσσοντας την γνώση, την άποψη, την ελευθερία, την ελπίδα, τη ζωή, τον αγώνα, τη μάχη...

Ο Φόβος, λοιμώδης ασθένεια να απλώνεται και να εξαπλώνεται, σαν πανούκλα στις πλατείες, στους δρόμους, στις δουλειές, στις αγορές, στα σπίτια, στα κρεβάτια μας.

Φοβάσαι; Και εγώ!

Όπως και εσύ, έτσι και εγώ, δεν Φοβάμαι ...Αυτούς.

Το πρόσωπο του Τέρατος να μην συνηθίσω, φοβάμαι.

Την υποταγή και τον εθισμό στο Τέρας, φοβάμαι.

Την αφομοίωση και την ανοχή στο Τέρας, φοβάμαι.
Το να πάψει να με τρομάζει το Τέρας, φοβάμαι
Το να μοιάσω στο Τέρας, φοβάμαι.

Φοβάσαι; Και εγώ!

Κράτα μου το χέρι, και πες μου, ότι το πρόσωπο του Τέρατος τους, δεν θα το ανεχτούμε ποτέ, δεν θα του υποταχθούμε ποτέ, δεν θα πάψει να μας αηδιάζει ποτέ, δεν θα το συνηθίσουμε ποτέ, δεν θα του μοιάσουμε ποτέ.

Η φρίκη ΜΑΣ για το Τέρας ΤΟΥΣ, είναι το όπλο ΜΑΣ. Πάμε να τους φοβίσουμε!

Η ανάρτηση αυτή, γράφτηκε στα πλαίσια της «Ημέρας ενάντια στο Φόβο» Περισσότερα εδώ