#

Από το ιστολόγιο:
grep Alt (Stazybo Horn)

I’m all these words, all these strangers, this dust of words, with no ground for their settling, no sky for their dispersing, coming together to say, fleeing one another to say, that I am they, all of them, those that merge, those that part, those that never meet, and nothing else, yes, something else, that I’m something quite different, a quite different thing, a wordless thing in an empty place, a hard shut dry cold black place, where nothing stirs, nothing speaks, and that I listen, and that I seek, like a caged beast born of caged beasts born of caged beasts born of caged beasts born in a cage and dead in a cage, born and then dead, born in a cage and then dead in a cage, in a word like a beast,
in one of their words, like such a beast, and that I seek, like such a beast, with my little strength, such a beast, with nothing of its species left but fear and fury, no, the fury is past, nothing but fear, nothing of all its due but fear centupled, fear of its shadow, no, blind from birth, of sound then, if you like, we’ll have that, one must have something, it’s a pity, but there it is, fear of sound, fear of sounds, the sounds of beasts, the sounds of men, sounds in the daytime and sounds at night, that’s enough, fear of sounds all sounds, more or less, more or less fear, all sounds, there’s only one, continuous, day and night, what is it, it’s steps coming and going, it’s voices speaking for a moment, it’s bodies groping their way, it’s the air, it’s things, it’s the air among the things, that’s enough, that I seek, like it, no, not like it, like me, in my own way, what am I saying, after my fashion, that I seek, what do I seek now, what it is, it must be that, it can only be that, what it is, what it can be, what what can be, what I seek, no, what I hear, I hear them, now it comes back to me, they say I seek what it is I hear, I hear them, now it comes back to me, what it can possibly be, and where it can possibly come from, since all is silent here, and the walls thick, and how I manage, without feeling an ear on me, or a head, or a body, or a soul, how I manage, to do what, how I manage, it’s not clear, dear dear, you say it’s not clear, something is wanting to make it clear, I’ll seek, what is wanting, to make everything clear, I’m always seeking something, it’s tiring in the end, and it’s only the beginning…


...................................................................................................


είμαι όλες τούτες οι λέξεις, όλες τούτες οι άγνωστες, όλος τούτος ο μπουχός από λέξεις, χωρίς έδαφος να κατακάτσει, χωρίς ουρανό να διαλυθεί, που κολλάνε για να πουν, ξεκολλάνε για να πουν, πως εγώ είμαι αυτές, όλες αυτές, κι αυτές που ενώνονται, κι αυτές που χωρίζονται, κι αυτές που δε γνωρίζονται, αυτές και τίποτ’ άλλο, όχι, εντελώς άλλο, πως είμαι κάτι εντελώς άλλο, κάτι βουβό, σ’ ένα μέρος άγριο, άδειο, κλειστό, μαύρο, ξερό, παγωμένο, όπου τίποτα ποτέ δε σαλεύει, τίποτα ποτέ δε μιλάει, και πως ακούω, και πως ψάχνω, σα θηρίο σε κλουβί γεννημένο από θηρία σε κλουβί γεννημένα από θηρία σε κλουβί γεννημένα από θηρία σε κλουβί γεννημένα από θηρία σε κλουβί γεννημένα από θηρία σε κλουβί γεννημένα από θηρία σε κλουβί γεννημένα και πεθαμένα σε κλουβί από θηρία σε κλουβί γεννημένα σε κλουβί πεθαμένα σε κλουβί γεννημένα και πεθαμένα σε κλουβί γεννημένα και μετά πεθαμένα γεννημένα και μετά πεθαμένα, σα θηρίο με μια λέξη, δική τους λέξη, σαν τέτοιο θηρίο, και πως ψάχνω, σαν τέτοιο θηρίο, με τις φτωχές μου δυνάμεις, τέτοιο θηρίο, με μόνα απομεινάρια απ’ τα γνωρίσματα του είδους του το φόβο και τη λύσσα, όχι, η λύσσα πέρασε, μόνο το φόβο, απ’ όλα όσα του ’πρεπαν μόνο το φόβο, πολλαπλασιασμένο, το φόβο της σκιάς του, όχι, είναι τυφλό, γεννημένο τυφλό, του ήχου αν θέλετε, αυτά λοιπόν, είναι απαραίτητο, είναι απαραίτητο κάτι, είναι κρίμα, αλλά έτσι είναι, φόβο του ήχου, φόβο των ήχων των θηρίων, των ήχων των ανθρώπων, των ήχων της μέρας και της νύχτας, φτάνει, φόβο των ήχων, όλων των ήχων, λίγο-πολύ όλων, λίγο-πολύ φόβος, όλων των ήχων, δεν είναι πολλοί, ένας είναι, αδιάκοπος, μέρα-νύχτα, τι είναι, είναι βήματα που πάνε κι έρχονται, είναι φωνές που μιλάνε για λίγο, είναι σώματα που ψάχνουν ένα δρόμο, είναι ο αέρας είναι τα πράγματα, είναι ο αέρας ανάμεσα στα πράγματα, φτάνει, πως ψάχνω, όπως αυτό,όχι, όχι όπως αυτό, όπως εγώ, με το δικό μου τρόπο, τι λέω, με το δικό μου τρόπο, πως ψάχνω, τι ψάχνω τώρα, ψάχνω να βρω τι ψάχνω, ψάχνω να βρω τι είναι, αυτό πρέπει να ’ναι, τι άλλο μπορεί να ’ναι, να βρω τι είναι, τι μπορεί να ’ναι, αυτό που ψάχνω, όχι, αυτό που ακούω, δεν ξέρω, δε μου ’ρχεται, ναι, τώρα μου ’ρχεται, όλα μου ’ρχονται, ψάχνω, ακούω να λένε πως ψάχνω να βρω τι μπορεί να ’ναι αυτό που ακούω, τώρα μου ’ρθε, τι μπορεί να ’ναι, κι από πού μπορεί να μου ’ρθε, αφού εδώ είναι όλα σιωπηλά, και οι τοίχοι είναι χοντροί, και πώς καταφέρνω, χωρίς να νιώθω αυτί, ούτε κεφάλι, ούτε σώμα, ούτε ψυχή, πώς καταφέρνω, τι καταφέρνω, να μην καταφέρνω τίποτα, πώς καταφέρνω, δεν είναι σαφές, όπα, είπες πως δεν είναι σαφές, κάτι λείπει για να γίνει σαφές, θα ψάξω να το βρω, θα ψάξω να βρω αυτό που λείπει, για να γίνουν όλα σαφή, όλο κάτι ψάχνω να βρω, καταντάει κουραστικό εντέλει, κι είμαστε ακόμα στην αρχή…

Σάμουελ Μπέκετ, Ο Ακατανόμαστος,
Μετάφραση Αλεξάνδρας Παπαθανασοπούλου, Εκδ. Κρύσταλλο, 1980