Από το ιστολόγιο:
Απόλλων Εκάεργος (ΑΠΟΛΛΩΝ)
«Ο φόβος γεννιέται στο σώμα, διδάσκει η θεωρία περί φόβου, και εκεί πρέπει να καταπολεμηθεί.
Από τη στιγμή που η σάρκα καταληφθεί, αρχίζει ο φοβόκυκλος, που τρέφεται από τον εαυτό του και μετατρέπεται σε μια «φυγή» τρόμου».
Μια κοινωνία ανθρώπων, δεκαετίες παραδομένη στις υλικές απολαύσεις και ηδονές, στον εφήμερο ευημερισμό και στην «ανέξοδη» σπατάλη του χρόνου της, που αλλού θα μπορούσε να καταλήξει όταν οι δεσμο-φύλακές της θ' αποφάσιζαν ότι ήρθε η ώρα του βρόγχου;
Στον φόβο.
Ότι χάνει όλα εκείνα που πίστευε ότι «έχει» κατακτήσει δεκαετίες τώρα.
Ποιότητας αμφίβολης, ουσίας ανούσιας, κενό περιεχομένου Ιδεών και συναισθημάτων.
Φόβος παντού, μα πάνω απ' όλα φόβος για το σαρκίο μας. Για μια ζωή που δεν ζήσαμε. Που την αναβάλλαμε γι' αύριο. Που την παραδώσαμε σε αντιπροσώπους. Να την «ζήσουν» αυτοί αντί για μας.
Κι έτσι εκ-λέξαμε και επι-λέξαμε κυβερνήτες μας, υπερασπιστές μας και «θεραπευτές» μας, διαχειριστές μας, τροφούς μας, «δασκάλους» μας και «θεούς» μας, και παραδώσαμε το πνεύμα μας, τα συναισθήματά μας και τα κορμιά μας με δική μας θέληση στους δυνάστες μας!
Και τώρα τι ;
Και τώρα έκπληκτοι, απογοητευμένοι και κατειλημμένοι από τον Φόβο, οδηγούμαστε στην κατάληψη του Θυμού.
Κι ενώ όλη αυτή η κοινωνική κατάσταση θα έπρεπε να συναρμόσει την κοινωνία των ανθρώπων, για να λειτουργήσει ως οπλιτική φάλαγγα (που η ασπίδα του καθενός προστατεύει τον διπλανό του και ο ίδιος προστατεύεται από το σπαθί του) και να σαρώσει τον Φόβο-Δυνάστη του, παραδίδεται κάθε ημέρα στον Θυμό της.
Ένα συναίσθημα άλογο, αδιαχείριστο και ανεξέλεγκτο, που ήδη μας έχει φέρει σε πολλές ήττες έναντι του εχθρού.
Και τα χειρότερα είναι μπροστά. Η διαδρομή κακοτράχαλη και κατηφορική μέχρι ν' αντιληφθούμε ότι δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον Φόβο-Δυνάστη με τον Θυμό μας, αλλά με «πειθαρχία» και «εκγύμναση».
Πειθαρχία στις υψηλές Ιδέες μιας κοινωνίας ανθρώπων με κοινοτικές αξίες και σεβασμό στην φύση, δηλ. το όλον που περιβάλλει και ενσωματώνει τον άνθρωπο.
Εκγύμναση στο πνεύμα σε Ιδέες αναλλοίωτες από τον χρόνο, εκγύμναση στην ψυχή, στο φρόνημα των ανθρώπων, εκγύμναση στο σώμα, για να μπορέσουμε να έχουμε τις ελάχιστες πιθανότητες να κερδίσουμε τις μάχες που μας περιμένουν, όχι μόνον σε ανθρώπινο επίπεδο αλλά και σε φυσικό.
«Βάλε το σώμα σε κατάσταση αφοβίας», πίστευαν οι Σπαρτιάτες, «και το μυαλό θα ακολουθήσει».
Ο Φόβος έχει καταστεί ήδη συνήθεια κι ο Θυμός κάθε μέρα κερδίζει έδαφος στην ψυχή μας.
Έφτασαν όμως οι μέρες πια, που καλούμαστε ν' αλλάξουμε συνήθειες αν θέλουμε να αποκτήσουμε την Ελευθερία μας. Αν δεν θέλουμε να πεθάνουμε ως σκλάβοι, λίγο λίγο στην εφήμερη «πραγματικότητά» μας.
Ήρθε η ώρα να απολύσουμε τους Δυνάστες μας, Φόβο και Θυμό και να συμμαχήσουμε με την Γνώση και το Θάρρος.
Φόβος.-
Θυμός.-
Στο χέρι μας είναι, Αύριο να είναι η Απαρχή...
Απόλλων Εκάεργος (ΑΠΟΛΛΩΝ)
«Ο φόβος γεννιέται στο σώμα, διδάσκει η θεωρία περί φόβου, και εκεί πρέπει να καταπολεμηθεί.
Από τη στιγμή που η σάρκα καταληφθεί, αρχίζει ο φοβόκυκλος, που τρέφεται από τον εαυτό του και μετατρέπεται σε μια «φυγή» τρόμου».
Μια κοινωνία ανθρώπων, δεκαετίες παραδομένη στις υλικές απολαύσεις και ηδονές, στον εφήμερο ευημερισμό και στην «ανέξοδη» σπατάλη του χρόνου της, που αλλού θα μπορούσε να καταλήξει όταν οι δεσμο-φύλακές της θ' αποφάσιζαν ότι ήρθε η ώρα του βρόγχου;
Στον φόβο.
Ότι χάνει όλα εκείνα που πίστευε ότι «έχει» κατακτήσει δεκαετίες τώρα.
Ποιότητας αμφίβολης, ουσίας ανούσιας, κενό περιεχομένου Ιδεών και συναισθημάτων.
Φόβος παντού, μα πάνω απ' όλα φόβος για το σαρκίο μας. Για μια ζωή που δεν ζήσαμε. Που την αναβάλλαμε γι' αύριο. Που την παραδώσαμε σε αντιπροσώπους. Να την «ζήσουν» αυτοί αντί για μας.
Κι έτσι εκ-λέξαμε και επι-λέξαμε κυβερνήτες μας, υπερασπιστές μας και «θεραπευτές» μας, διαχειριστές μας, τροφούς μας, «δασκάλους» μας και «θεούς» μας, και παραδώσαμε το πνεύμα μας, τα συναισθήματά μας και τα κορμιά μας με δική μας θέληση στους δυνάστες μας!
Και τώρα τι ;
Και τώρα έκπληκτοι, απογοητευμένοι και κατειλημμένοι από τον Φόβο, οδηγούμαστε στην κατάληψη του Θυμού.
Κι ενώ όλη αυτή η κοινωνική κατάσταση θα έπρεπε να συναρμόσει την κοινωνία των ανθρώπων, για να λειτουργήσει ως οπλιτική φάλαγγα (που η ασπίδα του καθενός προστατεύει τον διπλανό του και ο ίδιος προστατεύεται από το σπαθί του) και να σαρώσει τον Φόβο-Δυνάστη του, παραδίδεται κάθε ημέρα στον Θυμό της.
Ένα συναίσθημα άλογο, αδιαχείριστο και ανεξέλεγκτο, που ήδη μας έχει φέρει σε πολλές ήττες έναντι του εχθρού.
Και τα χειρότερα είναι μπροστά. Η διαδρομή κακοτράχαλη και κατηφορική μέχρι ν' αντιληφθούμε ότι δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον Φόβο-Δυνάστη με τον Θυμό μας, αλλά με «πειθαρχία» και «εκγύμναση».
Πειθαρχία στις υψηλές Ιδέες μιας κοινωνίας ανθρώπων με κοινοτικές αξίες και σεβασμό στην φύση, δηλ. το όλον που περιβάλλει και ενσωματώνει τον άνθρωπο.
Εκγύμναση στο πνεύμα σε Ιδέες αναλλοίωτες από τον χρόνο, εκγύμναση στην ψυχή, στο φρόνημα των ανθρώπων, εκγύμναση στο σώμα, για να μπορέσουμε να έχουμε τις ελάχιστες πιθανότητες να κερδίσουμε τις μάχες που μας περιμένουν, όχι μόνον σε ανθρώπινο επίπεδο αλλά και σε φυσικό.
«Βάλε το σώμα σε κατάσταση αφοβίας», πίστευαν οι Σπαρτιάτες, «και το μυαλό θα ακολουθήσει».
Ο Φόβος έχει καταστεί ήδη συνήθεια κι ο Θυμός κάθε μέρα κερδίζει έδαφος στην ψυχή μας.
Έφτασαν όμως οι μέρες πια, που καλούμαστε ν' αλλάξουμε συνήθειες αν θέλουμε να αποκτήσουμε την Ελευθερία μας. Αν δεν θέλουμε να πεθάνουμε ως σκλάβοι, λίγο λίγο στην εφήμερη «πραγματικότητά» μας.
Ήρθε η ώρα να απολύσουμε τους Δυνάστες μας, Φόβο και Θυμό και να συμμαχήσουμε με την Γνώση και το Θάρρος.
Φόβος.-
Θυμός.-
Στο χέρι μας είναι, Αύριο να είναι η Απαρχή...
No comments:
Post a Comment