Δεν φοβάμαι να φοβάμαι

Από το ιστολόγιο:
Απόπειρα Εκφρασης (island)




Όλα αυτά τα γράφω, πλήρης φόβων και όχι ημερών. Για το δεύτερο σκέλος θα περιμένετε πολύ.

Τα γράφω για αυτήν την καινούρια προσπάθεια (ακούγεται σαν προεκλογική καμπάνια αλλά δεν είναι. Διότι εδώ όποιος θέλει το παρατάει το καράβι). Για αυτήν την προσπάθεια που σίγουρα δεν θα ρίξει κυβερνήσεις, δεν θα καλυτερέψει τον κόσμο, δεν θα καλυτερέψει ίσως την ψυχική διάθεση του καθένα. Τα γράφω όλα για το τελευταίο «ίσως».

Αυτή τη γαμημένη λέξη που σέρνει πίσω της, σαν το μαστίγιο με τις εννιά ουρές, τον φόβο. Και σου τρώει τα σωθικά. Το μαστίγιο μπορεί να έχει πολλές ονομασίες όπως: πολιτικός, προσωπικός, θρησκευτικός, αν και έχω την αίσθηση πως όλα αυτά περικλείονται στον πολιτικό φόβο.

Και έλεγα για το «ίσως»:

Ίσως να χάσω την δουλειά μου αν δεν πάω με το ρεύμα

Ίσως να μην χειρουργήσει καλά το παιδί μου αν δεν του δώσω φακελάκι

Ίσως τον άλλο μήνα μου πάρουν το σπίτι αν δεν κάνω την περαίωση

Ίσως... ίσως... ίσως

Ίσως για όλα τα παραπάνω να φταίω εγώ.

Και το ένα τσιγάρο διαδέχεται το άλλο για να τσουρουφλίσεις στην κάφτρα όλα τα ίσως και τους φόβους. Που σίγουρα τους έχεις δεχτεί αλλά σίγουρα δεν τους έχεις προκαλέσει. Και είμαι κάθετος σε αυτό.

Ήρθε η ώρα αγαπητοί, να πέσουν οι μάσκες αλλά και να πέσουν φάπες. Αντιδημοκρατικό αλλά απαραίτητο για να συνεχίσουμε να ζούμε με καθαρή την συνείδηση. Φάπες πολλές. Για να φοβηθούν και οι απέναντι. Ποιοί είναι αυτοί; Εν καιρώ αγαπητοί. Ο καθένας (φόβος) για τον εαυτό του.

Σίγουρα αυτή η προσπάθεια θα μιλάει για τον φόβο και σίγουρα θα φοβάται. Προσωπικά φοβάμαι όταν θα μπει κάποιος και θα χρειαστεί κάποια στιγμή να ξαραχνιάσει τούτο το βλόγ που δημιουργείται. Μέχρι τότε θα είμαστε εδώ να τα λέμε και νατα πίνουμε φοβούμενοι μήπως δεν ακούει κανείς. Φοβούμενοι μήπως κάνουμε ακόμα μία e-πανάσταση. Μα πάνω από όλα φοβούμενοι μήπως το χτικιό του φόβου τελικά το πετάξουμε από πάνω μας. Γι αυτό λοιπόν «δεν φοβάμαι να φοβάμαι».