Από το ιστολόγιο:
Ante Quem (coerdia)
Μιλώντας για το φόβο, ένας μεγάλος κίνδυνος η σκέψη του οποίου γεννάει φαντάσματα είναι αυτός:
”Ο φασισμός αποτελεί μια σύγχυση, μια αλληλοδιείσδυση επανάστασης και αντεπανάστασης: “της γης οι κολασμένοι” στρέφονται και μπήγουν το μαχαίρι στο σώμα του συντρόφου τους ή στο ίδιο τους το σώμα, πνίγουνε την απόγνωσή τους σ’ ένα όργιο θριάμβου που μεταμορφώνει την ιδεολογική κουρελαρία σε μυθώδη λαμπρότητα’ “της γής οι κολασμένοι” σπάνε τον καθρέφτη πού δείχνει την κόλασή τους, θρυμματίζοντας έτσι τη συνείδηση της κακομοιριάς τους, αλλά όχι και την ίδια την κακομοιριά τους.”
Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος, Η έσχατη στράτευση, “Τόνιο Γκρέγκερ”, Ο δυϊσμός του φασισμού και ο “φασισμός” της τέχνης,σελ. 67, Εκδόσεις Ύψιλον, α’ έκδοση 1985.
Δηλαδή η πιθανότητα αντί να χτυπήσει κανείς αυτό που τον απειλεί, να χτυπάει ή να αμύνεται απλώς απέναντι σε ανθρώπους οι οποίοι είναι εξίσου ή και περισσότερο ευάλωτοι. Γι’ αυτό ο μόνος τρόπος για να βγει κανείς από το πάγωμα της αγωνίας και του φόβου που δημιουργούν διάφορες έκτακτες και οδυνηρές καταστάσεις είναι η σκέψη, η επίγνωσή και η αλληλεγγύη. Αν απουσιάζουν τα δύο πρώτα, και μόνη της η αλληλεγγύη δεν κάνει λάθος.
”Φόβος οὐκ ἒστι ἐν τῆ ἀγάπη ἂλλ’ ἡ τελεία ἀγάπη ἒξω βάλλει τόν φόβον, ὃτι ὁ φόβος κόλασιν ἒχει, ὁ δε φοβούμενος οὺ τετελείωται ὲν τῆ ἀγάπη”.
Ante Quem (coerdia)
Μιλώντας για το φόβο, ένας μεγάλος κίνδυνος η σκέψη του οποίου γεννάει φαντάσματα είναι αυτός:
”Ο φασισμός αποτελεί μια σύγχυση, μια αλληλοδιείσδυση επανάστασης και αντεπανάστασης: “της γης οι κολασμένοι” στρέφονται και μπήγουν το μαχαίρι στο σώμα του συντρόφου τους ή στο ίδιο τους το σώμα, πνίγουνε την απόγνωσή τους σ’ ένα όργιο θριάμβου που μεταμορφώνει την ιδεολογική κουρελαρία σε μυθώδη λαμπρότητα’ “της γής οι κολασμένοι” σπάνε τον καθρέφτη πού δείχνει την κόλασή τους, θρυμματίζοντας έτσι τη συνείδηση της κακομοιριάς τους, αλλά όχι και την ίδια την κακομοιριά τους.”
Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος, Η έσχατη στράτευση, “Τόνιο Γκρέγκερ”, Ο δυϊσμός του φασισμού και ο “φασισμός” της τέχνης,σελ. 67, Εκδόσεις Ύψιλον, α’ έκδοση 1985.
Δηλαδή η πιθανότητα αντί να χτυπήσει κανείς αυτό που τον απειλεί, να χτυπάει ή να αμύνεται απλώς απέναντι σε ανθρώπους οι οποίοι είναι εξίσου ή και περισσότερο ευάλωτοι. Γι’ αυτό ο μόνος τρόπος για να βγει κανείς από το πάγωμα της αγωνίας και του φόβου που δημιουργούν διάφορες έκτακτες και οδυνηρές καταστάσεις είναι η σκέψη, η επίγνωσή και η αλληλεγγύη. Αν απουσιάζουν τα δύο πρώτα, και μόνη της η αλληλεγγύη δεν κάνει λάθος.
”Φόβος οὐκ ἒστι ἐν τῆ ἀγάπη ἂλλ’ ἡ τελεία ἀγάπη ἒξω βάλλει τόν φόβον, ὃτι ὁ φόβος κόλασιν ἒχει, ὁ δε φοβούμενος οὺ τετελείωται ὲν τῆ ἀγάπη”.
No comments:
Post a Comment