Blog day Φ\Ο/Β\Ο/Σ

Από το ιστολόγιο:
Τσαλαπετεινός (Τσαλαπετεινός)

“Η έννοια Φόβος, στην καθημερινή της χρήση έχει μια σαφώς αρνητική συμπαραδήλωση. Ωστόσο αυτό το συναίσθημα δεν είναι αρνητικό καθώς πρόκειται για ένα απο τα αμυντικά συστήματα του οργανισμού που ο άνθρωπος το μοιράζεται με τα άλλα θηλαστικά. Η ύπαρξη αυτού του μηχανισμού άμυνας δημιουργεί τις προϋποθέσεις της θετικής χρήσης του φόβου. Είναι αυτό που λέει η παροιμία ο φόβος φυλάει τα έρμα”.

“Ατρόμητος είναι αυτός που ξέρει να φοβάται, που ξέρει να διαχειρίζεται τον φόβο. Αυτός που έχει εκπαιδευτεί κατάλληλα- απο την οικογένεια, το σχολείο, την πολιτεία -ώστε αντιμετωπιζει τους κινδύνους που δημιουργούν το συναισθημα του φόβου. ” 

Fear factor

Από το ιστολόγιο:
Truestories (sirina)

Από μικρό κοριτσάκι είχα άγνοια κινδύνου. Ποτέ δε με θυμάμαι να φοβάμαι το σκοτάδι ή τι βρίσκεται κάτω από το κρεβάτι. Μετά που μεγάλωσα, ποτέ δεν φοβήθηκα να περπατήσω μονή σε σκοτεινούς δρόμους και όταν έγινα οδηγός ποτέ δεν με πανικόβαλαν οι δυσκολίες της οδήγησης. Όλα αυτά βεβαία, είχαν σαν αποτέλεσμα, πολλές φορές να τρομάζω εγώ τους άλλους ή να τους κάνω να ανησυχούν, αλλά το θέμα είναι ότι ο φόβος είναι κάτι που νόμιζα ότι μπορώ να ελέγξω.

Ωστόσο, μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα ότι ο φόβος δεν είναι μονό για αυτά τα προφανή και τα εύκολα. Φόβος υπάρχει μέσα μας καθημερινά και είναι αυτή η δύναμη που μας περιορίζει στις αποφάσεις μας και μας δεσμεύει στα όνειρα.

Ο φόβος της απόρριψης από κάποιον, μας κάνει να μη μιλάμε για πολύ καιρό, χάνοντας πολύτιμο χρόνο μαζί του. Άλλωστε ακόμα και αν την φάμε την χυλόπιτα, καλύτερη δεν είναι  η γνώση?

Ο φόβος μήπως δεν βρουν κάτι άλλο καλύτερο έχει δεσμεύει κόσμο και κοσμάκη σε σπουδές που δε θέλουν, δουλεία που δεν αγαπούν ή σχέση που δεν τους ολοκληρώνει. Ο φόβος του αγνώστου και της αρχής από το μηδέν, αποτελεί βάρβαρο φρένο στην διψά μας για παρακάτω, και άραγε πόσες φόρες όλοι μας δεν είπαμε «καλά είμαι μωρέ που να τρέχω» και μετά απλά αφήσαμε τον χρόνο να κυλίσει?

Δέκα μονάδες φόβου

Από το ιστολόγιο:
Τραπέζι (Χρήστος Α. Μιχαήλ)

"Κι ο πιο μεγάλος φόβος μου 

φοβάται μην και δεν τον φοβηθώ..."

Γιάννης Αγγελάκας  

Είναι μόδα οι απολογισμοί, ειδικά τα τελευταία χρόνια που συνηθίζουμε να τους μοιραζόμαστε ακόμα και αν δεν γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο. Λεπτά, ημίωρα ή ώρες στις οποίες επιδίδεσαι σχεδόν υπνωτισμένος σε μια ανασκαφή στο χρόνο∙ με φτυάρια, με κασμάδες, αλλά πολύ συνηθέστερα με τα ίδια σου τα νύχια. Τις περισσότερες φορές δεν ξέρεις τι ψάχνεις, ξεσκαρτάρεις τα χώματα σε μια προσπάθεια αναγνώρισης. Ποια από αυτά τα κομμάτια γης σου ήταν τα πιο γόνιμα, ποια τα πιο σάπια, πια τα άνυδρα και ποια τα ανεκμετάλλευτα;

Ο χρόνος που πέρασε ήταν ένας χρόνος δύσκολος. Μη διανοηθείς ωστόσο να ξεγελαστείς∙ ο επόμενος θα είναι ακόμα δυσκολότερος. Αν η λεγόμενη κρίση περνώντας με φόρα μας άφησε δύο γρατζουνισμένους αγκώνες, μέσα στο χρόνο που έρχεται πιθανόν να μας πάρει και το κεφάλι. Αν οι άνεργοι στον ορίζοντά σου ανέρχονταν στους δέκα, ετοιμάσου να δεις την ανεργία σπαρμένη σε κάθε γωνιά της έκτασής που σε περιέχει. Και προπάντων, μην είσαι καθόλου σίγουρος ότι εσύ θα βρίσκεσαι κάπου ψηλά και θα αγναντεύεις. Το παιχνίδι παίζεται ακόμα, που λέει και το τραγούδι, αλλά παίζεται με ζαβολιές στις οποίες- μάντεψε- δεν μπορείς να συμμετέχεις. Θυμάσαι όταν ήσουν πιτσιρικάς στο σχολείο και σου έβαζε γκολ ο μεγαλύτερος μάγκας της γειτονιάς, έχοντας πρώτα κλαδέψει τη μισή ομάδα χωρίς να υπάρξει φάουλ; Φαντάζομαι δεν διανοήθηκες να μιλήσεις τότε. Τώρα γιατί να το κάνεις; Συνεννοηθήκαμε λοιπόν. 

Ο φόβ(ο)ς φ(υ)λά(ει) τα έρ(η)μα.

Από το ιστολόγιο:
Τουρνέ στα νησιά (Τουρνέ στα νησιά)

ένα ποστ για τον φόβο.

στο χωρίο μου λένε "ο φόβ(ο)ς φ(υ)λά(ει) τα έρ(η)μα" (τα εντός παρένθεσης δεν προφέρονται)

ο φόβος ποιανού ?
ο φόβος γιατί ?
ο φόβος για ποιόν?
δεν ξέρω και δεν θέλω να σας πω ψέματα.

Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι ο φόβος φυλάει την εξουσία
και όσο θα φοβόμαστε τόσο η εξουσία θα είναι καλά προστατευμένη και φυλαγμένη.

τον φόβο τον γεννάει η άγνοια ( και εγώ δυστυχώς έχω πολλά να μάθω ακόμα)




Υ.γ γιατί ο φόβος να είναι γένους αρσενικού?

περισσότερα για τον φόβο εδώ

Του Αγίου Φόβου

Από το ιστολόγιο:
Του κανενός το ρόδο (Niemandsrose)

Μονάκριβή μου εσύ στον κόσμο, όπως έγραφε κι ο Χικμέτ μέσα απ' τις φυλακές, σήμερα είναι του Αγίου Φόβου, του ερημοφυλάκτη. Του Αγίου για όσους τον προσκυνούν. Του απατεώνα για όσους τον αντιμάχονται. Έτσι οι φοβομάχοι κήρυξαν την 7η του Φλεβάρη πόλεμο στους φοβοκλάστες. Σωστά μάντεψες, ψυχή μου. Πάλι δε τα κατάφερα να ανήκω σε κάποια από τις δυο ομάδες. Μάλλον πάσχω από belongingphobia. Αν και η συμπάθειά μου προς τους φοβομάχους είναι μάλλον φανερή. Κουβεντιάζοντάς το όμως μαζί σου, κάπου θα καταλήξω. Έτσι δεν κάνουμε πάντοτε;

Ο Άγιος Φόβος είναι ο προστάτης των αδυνάτων. Έτσι διαδίδουν οι δυνατοί και οι πιστοί τους υπηκόοι. Φυλάει τα έρημα. Όσους ζουν μετά φόβου Θεού. Οι πιστοί του Αγίου Φόβου συνήθως έχουν λιγοστά και τρέμουν μη τα χάσουν. Αν έχεις πολλά, φοβάσαι λιγότερο την απώλεια. Κι αν έχεις καταστραφεί και δεν έχεις πια τίποτε να χάσεις, τότε πια είσαι επικίδυνος, όπως έλεγε στο Μοιραίο Πάθος η Ζυλιέτ Μπινός, κατεβαίνοντας τις σκάλες με το πτώμα του εραστή της να κείται νεκρό στο πάτωμα. Τότε πια όμως τότε πια έχεις απελευθερωθεί από τον φόβο. Οι πιστοί του Αγίου Φόβου. Τους βλέπεις πώς διπλοκλειδώνουν τις πόρτες, πώς μισούν ό,τι κι όποιον δε γνωρίζουν, πόσο βαθιά σκύβουν στον ισχυρό, πόσο γαντζωμένοι είναι στους θεούς, πόσο σφιγμένα είναι τα χείλη τους, πόσο εγκρατείς είναι στο δόσιμό τους, πόσο επιφυλακτικό είναι το βλέμμα τους, πώς σε ζυγίζουν, πώς σε μετρούν, πώς σε υποπτεύονται, πόσους σταυρούς φορούν, πόσες βαμβακερές φανέλλες, πόσα φυλαχτά, πόσος κρύος ιδρώτας στις ράχες τους, πώς περπατούν προσεκτικά, πώς έχουν το νου τους, πώς δεν έχουν την καρδιά τους, πόσο δεν καταστρέφονται, πόσο ανέραστοι μπορούν να γίνουν, πόσο δηλητηριάζουν τα παιδιά τους, πόσο φυλάγονται από το άγνωστο. Δε θα τους έβρισκες ποτέ στο Whisky a Go Go του Los Angeles να ουρλιάζουν με τον Τζίμ Μόρρισον "The future is uncertain and the end is always near", ξορκίζοντας τον κοινό, τον πανανθρώπινο φόβο. Τον μόνο σεβαστό. Του θανάτου.

Η γυναίκα που μιλούσε με το φόβο

Από το ιστολόγιο:
Το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο (aeglie)


«Ένας πλάνης, αυτό είναι, ένας ζητιάνος,» έλεγε ήσυχα η γυναίκα που μιλούσε με το φόβο.

Την είχα συναντήσει το πρωί στην πόρτα του σχολείου. “Το νου σας μακριά από φόβο,” είπε στα παιδιά της και χαμογέλασε στην έκπληκτη όψη μου. Συστήθηκε και με προσκάλεσε σπίτι της το απόγευμα.

«Έρχεται στο κατώφλι του νου και ζητιανεύει τον οβολό του: την υποταγή μας.
«Έρχεται κρυμμένος μέσα σε παραινετικές συνταγές. “Πρόσεχε!” είναι η λέξη που αποτελεί το θεμελιώδες, παραπλανητικό συστατικό του.
«Έρχεται, μικρούλης κι ασθενικός, μια τόση δα σκιά – και θρέφεται με την αγωνία, την έγνοια, τον κόπο, τον πόνο, το μόχθο. Μέρα τη μέρα αυξάνει και διογκώνεται, επεκτείνεται κι εξαπλώνεται, καταλαμβάνει.»

Γέμισε τα ποτήρια δροσερή λεμονάδα.

«Τον φιλοξένησα πολύ καιρό. Είχε εγκατασταθεί για τα καλά στους χώρους μου. Ο αγαπημένος μου τόπος μαραινόταν μες στη σκοτεινιά του.

Ο Φ>ό<ΒΟΣ

Από το ιστολόγιο:
Το Ταξίδι Της Επιστροφής (Μαύρος Γάτος)

Η - καθυστερημένη - συμμετοχή μου

στην υλοποίηση της εξαιρετικής ιδέας του Τσαλαπετεινού
για την Ημέρα κατά του Φόβου

Τι χρώμα έχει ο φόβος;

Από το ιστολόγιο:
Το μπλογκ της Αγκνιρας (αγκνιρα)

Η Ελβετία είναι μια χώρα με φοβισμένους ανθρώπους. Ακούγεται εξωφρενικό και παράλογο, αλλά έτσι είναι.
Παραδείγματα υπάρχουν πολλά: Η Ελβετία είναι ο παράδεισος των ασφαλιστικών εταιρειών κάθε είδους. Όταν κανείς φοβάται ότι θα χάσει το σπίτι του, τα λεφτά του, τις διακοπές του, το αυτοκίνητό του, την υγεία του τα ασφαλίζει για να αισθανθεί καλύτερα. Ακόμα και ασφάλεια αυτοκινήτων για τις βλάβες που κάνουν οι νυφίτσες υπάρχει.
Αλλο παράδειγμα: Οι Ελβετοί είναι οι καλύτεροι πελάτες των τουριστικών γραφείων. Όταν ετοιμάζονται για διακοπές προετοιμάζουν το ταξίδι τους με το νι και με το σίγμα και κλείνουν τα πάντα από πριν, ώστε να αποκλείσουν το ενδεχόμενο να τους συμβεί κάτι απρόοπτο, να μην κινδυνέψουν καποια στιγμή να μείνουν ξεκρέμαστοι χωρίς πρόγραμμα.

Χάι λάιφ

Από το ιστολόγιο:
Το βυτίο (το βυτίο)

ποστ για την ημέρα ενάντια στο φόβο.
δες εδώ

Ο φόβος...της Εξουσίας

Από το ιστολόγιο:
The art of Pessimism (Zed)

Είναι γνωστό, σύμφωνα με αυτά που ξέρουμε, ότι ο φόβος συνιστά ένα μηχανισμό άμυνας και αυτοπροστασίας από πιθανούς κινδύνους. Σ' αυτό τον κόσμο, κυρίαρχο ρόλο δεν έπαιζαν ποτέ οι εξουσίες, αυτοί που διευθύνουν· αλλά το πλήθος της ανώνυμης συλλογικότητας, όπως το βλέπουμε σήμερα στην τρομακτικής σημασίας εξέλιξη της επανάστασης που κορυφώνεται στην Αίγυπτο. Οι εξουσίες το μόνο που είναι σε θέση να κάνουν είναι να τρομοκρατούν το κοινωνικό σύνολο· να δημιουργούν φόβο. Φυσικά, στο βαθμό που εμείς όλοι αδιαφορούμε, δημιουργείται το πεδίο εκείνο που επιτρέπει την πρωτοβουλία των κινήσεων για την εξουσία. Η ανώνυμη συλλογικότητα όμως αναδύεται, συγκροτείται, διευρύνεται και αλλάζει την κοινωνία, τον εαυτό της: αλλάζει τις σημασίες της και τα νοήματα της, υπόρρητα βέβαια, όμως πραγματικά. Οπότε, τι είναι αυτό που μας στερεί τη δυνατότητα να το πράξουμε και ρητά, συνειδητά και κατ' επιλογή μας;

Σ' αυτή την πολυδιάστατη χρονικότητα που μας περιβάλλει, δεν υπάρχει μόνο η δημιουργία, αλλά και ο θάνατος. Αν μπορούμε να μιλήσουμε για τον έσχατο φόβο, αυτός είναι προϊόν της παράστασης που συγκροτείται στη φαντασία μας από τον θάνατο. Όμως, το ότι είμαστε πεπερασμένοι και θνητοί, πράγμα που γνωρίζουμε, είναι αυτό που μπορεί να μας ωθήσει να αποφασίσουμε: το νόημα πρέπει να το δώσουμε εδώ και τώρα - ρητά. Ας μην ξεχνάμε αυτό που έλεγε ο Μισελέ για τη Γαλλική Επανάσταση, ότι «την ημέρα εκείνη όλα ήταν δυνατά..., το μέλλον έγινε παρόν..., δεν υπήρχε πια χρόνος, μόνο μια αναλαμπή αιωνιότητας». Όμως μας αρκεί μια νύχτα έρωτα ή μας χρειάζεται ολόκληρη ζωή;

Conquering fear

Από το ιστολόγιο:
Τα δικά μου γράμματα (Γλαύκος)




7/2: Ημέρα κατά του Φόβου